Rocznie na nasze potrzeby zabija się ponad 56 miliardów zwierząt. Ta przerażająca liczba nie obejmuje m.in. ryb i innych zwierząt wodnych. Zwierzęta są hodowane i zabijane głównie dla przemysłu spożywczego. Zwierzęta wykorzystywane dla mięsa, mleka i jajek są tak samo zdolne do odczuwania bólu i cierpienia jak psy i koty. Nie liczymy się jednak z ich prawem do życia. Śmierć w rzeźni, dokonywana nawet zgodnie z obowiązującymi przepisami, jest doświadczeniem, którego nigdy nie zaserwowalibyśmy naszemu psu czy kotu. Pozyskiwanie mleka i jajek również wiąże się z cierpieniem i śmiercią zwierząt. Żyją tylko do chwili kiedy przestaną być wydajne. Ich wydajność jest sztucznie wymuszana. Większość żyje w skrajnie nienaturalnych warunkach. Potomstwo płci męskiej zabijane jest na masową skalę jako zbędny produkt uboczny „procesu produkcji”.

Co każdy z nas może zrobić? Człowiek może żyć i zdrowo się rozwijać jedząc wyłącznie pokarm roślinny. Taki sposób odżywiania nazywa się dietą wegańską[vege]. Dieta wegańska uznawana jest za odpowiednią na wszystkich etapach życia co potwierdzją specjaliści w dziedzinie żywienia. Dieta roślinna jest kolorowa, smaczna, pożywna, a różnorodnie przygotowana będzie również dobrze służyć Twojemu zdrowiu. Weganizm to coś więcej niż dieta. To życie pełne szacunku dla zwierząt. Jeśli sprzeciwiasz się dyskryminacji ludzi z powodu ich odmienności i popierasz prawa człowieka, zastanów się czy konsekwencją takiej postawy nie powinno być uznanie praw zwierząt? Czy etyczne jest ich wykorzystywanie, skoro nie musimy tego robić? To, że należą do innego gatunku i zwykle są od nas słabsze nie jest usprawiedliwieniem!

Źródło: Empatia

List Rafała Wechterowicza otwierający wystawę jego prac w Galerii Rozbrat.
 
„Już nawet nie pamiętam, od ilu la nie jem mięsa. Wegetarianinem zostałem (chyba) w 3 klasie liceum, weganinem jestem od ponad 10 lat. Statystyka nie jest tu istotna, istotne były (i są) powody wyboru takiej, a nie innej diety, a właściwie całego stylu życia. Na przestrzeni tych lat nie pojawiły się żadne wątpliwości czy chwile zwątpienia, nie stałem się też zbyt pobłażliwy wobec siebie, bo -co by nie mówić – wewnętrzna dyscyplina jest tu konieczna. Oczywiście bycie weganinem nawet w Polsce nie jest trudne, niektórzy widzą tu aspekt heroizmu i samopoświęcenia, którego ja zupełnie nie dostrzegam. Weganinem jestem z powodów oczywistych, nie mam tu niczego oryginalnego do powiedzenia. Zwierzęta nie żyją po to, żeby służyć człowiekowi, a ja swoim życiem nie chcę się przyczyniać do ich cierpienia. Ot co. Taka deklaracja pociąga za sobą konkretne decyzje życiowe i przekłada się nie tylko na wybór tego, co znajdzie się na talerzu. Ale to co znajduje się na talerzu jest istotne, bo nie znoszę bylejakości w temacie odżywiania i najzwyczajniej w świecie lubię sobie dobrze zjeść. Najlepiej jeśli to coś dobrego ugotowanego przeze mnie - w tej dziedzinie mam zamiar się jeszcze długo doskonalić (pozdrowienia dla Matoła!).
Popieram wszystkie działania, które służą poprawie losu zwierząt. Jestem pełen szacunku dla tych, którzy poświęcają się sprawie w akcjach bezpośrednich, ale popieram też wszelkie akcje edukacyjne. Jestem przeciwnikiem licytowania się, które strategie są bardzie skuteczne. Weganizm jest na pewno dobrym wyborem.
W tzw. międzyczasie zająłem się rysowaniem i dziś jest to moje główne zajęcie – zdecydowanie bardziej przyjemne od tego, co robiłem w szkole jako nauczyciel. Celowo nie używam tu określenia praca, bo ani nie mam głupiego szefa ani nie muszę biec na 7 do pracy. A poziomu satysfakcji z tego, co się nie robi w ogóle w tym przypadku nie ma co porównywać.

Siłą rzeczy pojawiają się w moich pracach wątki związane z prawami zwierząt, ale sporym nadużyciem byłoby stwierdzenie, że jestem artystą ideowym. Ja wręcz nie cierpię, kiedy ktoś nazywa mnie artystą. Cała moja „artystyczna” filozofia sprowadza się do stwierdzenia, że uwielbiam rysować, a mój jedyny cel, to być w tym coraz lepszy. Jestem samoukiem, który realizuje swoją pasję, a nie Panem Artystą powiewającym sztandarem z napisem Sztuka. Zwykle rysuję rzeczy koszmarne, nie wiem, ile wyszło spod mojej ręki ludzkich czaszek – gdyby sugerować się częstotliwością ich występowania, bliżej mi do seryjnego mordercy niż kogoś, kto nie skrzywdziłby nawet muchy. To tylko wyłącznie estetyka, do której mam słabość od lat. Ale zdarza mi się rysować coraz częściej obrazki wręcz wesołe. Projektuję głównie wzory na koszulki, czasami są to okładki płyt albo plakaty. Mam na koncie współpracę z wieloma zespołami ze sceny hard core punk, w tym z osobistych względów bardzo ważnych dla mnie takich jak Earth Crisis czy Apatia. Coraz częściej miewam okazję rysować dla mainstreamowych wykonawców znanych ze szczytów list przebojów. To chyba akurat całkiem zabawne, że były nauczyciel z Polski projektuje wzory dla Guns'n'Roses, Iron Maiden, Eltona Johna czy Slayera.