Dekada lat dziewięćdziesiątych pokazała nie tylko krach “socjalizmu realnego”, ale również wzmocnienie systemu neoliberalnego. Ów polityczno-ideologiczny projekt zapoczątkowany w 1973 roku poprzez zamach wojskowy przeciwko rządowi Salvadora Allende w Chile i wspierany przez think-tank Szkoły w Chicago, pozwolił logice ekonomicznej ustawić się na pozycji newralgicznego centrum władzy, a w konsekwencji wiara w “niewidzialną rękę” rynku przerodziła się w dominujący dyskurs. Dla Daniela Singera, świat po Upadku (Muru Berlińskiego) przyczynił się do wygenerowania warunków potrzebnych do tego, by Margaret Thatcher mogła ogłosić swoje sławne: Nie Ma Alternatywy, to znaczy zwycięstwo kapitalizmu nad jakimkolwiek innym modelem ekonomicznym. Jednakże, zawsze istnieć będą siły i ruchy przeciwstawiające się logice władzy.