Jedno z najbardziej dyskutowanych kwestii dotyczących wojny w Ukrainie są straty wojenne, a ściślej liczba poległych po obu stronach żołnierzy. Zarówno Moskwa, jak i Kijów starają się wyolbrzymić straty przeciwnika i pomniejszyć swoje, stąd liczne manipulacje i przeinaczenia. Jak to się mówi: „Prawda na wojnie umiera pierwsza”.

Czy premier Izraela, Benjamin Netanjahu, ścigany przez Trybunał w Hadze listem gończym, pojawi się na obchodach 80. rocznicy wyzwolenia Auschwitz-Birkenau? Duda, Tusk, Sikorski i Bodnar wystawiając szefowi izraelskiego rządu „żelazny glejt”, splunęli nie tylko na groby wszystkich pomordowanych cywili w Palestynie, ale także na groby wszystkich, którzy zginęli w obozie koncentracyjnym.

Dla nikogo nie jest już zaskoczeniem stwierdzenie, że na świecie rozpoczął się nowy wyścig zbrojeń. O wzroście wydatków na armie i nowy sprzęt wojskowy donosiły wszystkie (w tym polskie) media. Gorzej z odpowiedzią na pytanie, co kryje się za padającymi w prasie miliardowymi kwotami? Za wyższe wydatki na armie przyjdzie nam prawdopodobnie zapłacić niższymi nakładami na szeroko rozumiane cele socjalne i ekologię (w tym walkę ze skutkami zmian klimatycznych).  

Minął blisko rok od mojego poprzedniego artykułu na temat narastającej fali dezercji z wojska ukraińskiego. Od tego czasu liczba odmawiających służy wojskowej i ukrywających się przed nią wyraźnie wzrosła. Można znaleźć dosłownie setki filmów nakręconych przez przechodniów dokumentujących polowania na poborowych, urządzanych przez funkcjonariuszy ukraińskich komend uzupełnień.

Teza o zbliżającej się lub wręcz już trwającej III wojnie światowej, jest coraz częściej i głośniej powtarzana. Politycy chcą, aby pieniądze wydawane na wdrożenie Zielonego Ładu, przeznaczyć na zbrojenia. Obiecują w zamian, że nie zabraknie środków na sprawy socjalne. Czy musimy ulec temu szantażowi?

Wybuch konfliktu zbrojnego w Palestynie odsunął w mediach polskich i zagranicznych informacje o przebiegu wojny w Ukrainie na dalszy plan. Tym bardziej że załamała się letnia ofensywa Sił Zbrojnych Ukrainy (SZU), z którą – po wcześniejszym odbiciu terenów wokół Chersonia i Charkowa – wiązano wiele nadziei. Tymczasem linia frontu, pomimo zaciętych walk, nie zmieniła się zanadto. Natarcie zamarło. Poległo wielu ludzi, stracono dużo sprzętu. Przeciwnik, wojska rosyjskie – z którego polskie media tradycyjnie szydziły – okazał się o wiele silniejszy, sprytniejszy i sprawniejszy niż przypuszczano.

Poniżej publikujemy oświadczenie z 28 października 2023 r. wydane przez Permanent Assembly Against the War

Od 2007 r., kiedy Izrael wprowadził blokadę Gazy, wielokrotnie wybuchały konflikty palestyńsko-izraelskie. W 2008 r. siły izraelskie zaatakowały Gazę. Celem mieli być członkowie Hamasu. Operacja „Płynny ołów” obejmowała bombardowanie z powietrza i inwazję naziemną. Do momentu zawieszenia ognia w dniu 18 stycznia 2009 r. zginęło – wg Ministerstwa Zdrowia Gazy – 1440 Palestyńczyków; wg ONZ było 1385 ofiar, w tym znaczna część to cywile, dzieci i kobiety. Ze strony izraelskiej życie straciło 14 osób. Izrael spowodował także poważne zniszczenia budynków mieszkalnych, zakładów pracy i infrastruktury elektrycznej w Gazie.

Mija półtora roku od wtargnięcia rosyjskich wojsk na terytorium Ukrainy i rozpoczęcia pełnowymiarowej wojny. Obie strony skrywają dane dotyczące strat. Ostatnio pojawiały się informacje, że dziesiątki tysięcy Ukraińców i Rosjan straciło rękę lub nogę, a setki tysięcy zostało ciężko rannych. Wojna kosztowała życie już prawdopodobnie ponad – licząc łącznie – 100 tys. Ukraińców i Rosjan.

Do redakcji rozbrat.org napłynął tekst podpisany przez X, Y, Z – przedstawiających się jako żołnierze Sił Zbrojonych Ukrainy „związani z ruchem anarchistycznym”. W zamyśle autorów miała to być polemika z artykułem jaki został opublikowany wiosną br. w niemieckim czasopiśmie Wildcat pt. „Putin uważa nas za mięczaków”, i którego pełne tłumaczenie umieszczono na stronie rozbratowej. W istocie tekst autorstwa X, Y, Z nie jest – moim zdaniem – polemiką w ścisłym tego słowa znaczeniu, powiela on bowiem te tezy, które krytykował artykuł Wildcata. W odpowiedzi niemieckiemu czasopismu X, Y, Z nie wnoszą niczego nowego, a ich celem jest jedynie dyskredytacja oponentów. Rozbrat zdecydował się jednak tę „polemikę” opublikować.