Negocjacje na szczytach klimatycznych są częścią globalnej polityki neokolonizacyjnej krajów bogatej Północy. W 1997 rządy podpisały porozumienie, które miało na celu redukcję emisji dwutlenku węgla do atmosfery i ochronę świata przed niszczącymi środowisko i ludzi zmianami klimatu. Po 4 latach i po kolejnych szczytach klimatycznych w Hadze i w Bonn, porozumienie – Protokół z Kioto – pozostaje pustą obietnicą. W zamian za to kraje bogatej Północy, zamiast ograniczać ilość zużywanych paliw nieodnawialnych, zaczynają używać “zezwoleń na emisje”, według najlepszych wzorów zaczerpniętych z historii kolonializmu, do jeszcze większego uzależnienia krajów biedniejszych od rynków światowych, a co za tym idzie, do dalszej eksploatacji krajów Południa.

Problemy ekologiczne są w mieście Poznaniu priorytetem - zawsze, kiedy można zbić na tym przyzwoity kapitał polityczny, poprawić image, zrobić ludziom wodę z mózgu. Mistrzem w ogrywaniu takich sytuacji jest prezydent Grobelny ze swoją świtą - zarządem Miasta Poznania. Przejechanie się góralem po jakimś tam odcinku drogi rowerowej (nie za długim bo można zaliczyć słup, dziurę lub najprędzej parkujące auto), sfotografowanie się w towarzystwie działaczy Greenpeace’u, no i oczywiście zaprezentowaniu się na dorocznej konferencji jako pierwszego obrońcy środowiska naturalnego, przede wszystkim przeciwdziałającego efektowi cieplarnianemu – takich okazji Grobelny nie marnuje.