Rektorzy mówią, że gdy studia będą już płatne, student będzie mógł wziąć kredyt na naukę i spłacać go, gdy tylko skończy szkołę i znajdzie pracę. Zatem mamy tu do czynienia z klasycznym dla kapitalizmu mechanizmem uzależnienia człowieka od konieczności pracy dla szefa po to, aby spłacić kredyt. Kapitalizm, żeby się rozwijać, musi podlegać ciągłej ekspansji. Bauman pokazuje, że gdy kolonizacja terytorialna jest już niemożliwa lub utrudniona, system szuka nowych "ziem dziewiczych" wewnątrz swoich granic, w obszarach życia społecznego dotąd nieuzależnionych od rynku. Znalazł owe ziemie pozwalając ludziom żyć na kredyt, czyli jeżeli przedstawicieli pewnych grup społecznych nie było w danym momencie stać na kupno domu, samochodu, sprzętu AGD, RTV czy jakichkolwiek innych towarów mogli się oni zapożyczyć aby je kupić. Jeżeli wcześniej pracowaliśmy aby uzbierać pieniądze na zakup czegoś, to teraz bierzemy rzeczy na kredyt, a następnie przez resztę życia pracujemy żeby je spłacić. Rektorzy proponują, aby ten właśnie  mechanizm rozszerzyć również na pole edukacji. Młody człowieku, jak skończysz szkołę wyższą czym prędzej bierz się do roboty, ponieważ czas spłacić dług!

Rektorzy, czyniąc edukację wyższą odpłatną chcą uzyskać dla uczelni środki - których teraz brakuje - na prowadzenie badań. Brakuje, ponieważ zbyt wiele pieniędzy trzeba przeznaczać na utrzymanie wielkiej liczby studentów. Mówią, że trzeba postawić na jakość, nie na ilość. Dlaczego więc nie protestują przeciw przeznaczaniu ogromnych sum na wojsko, na działania wojenne prowadzone poza granicami kraju, na Euro 2012, na monitoring w miastach, na policję? Dlaczego nie zachęcają pracowników uczelni i studentów, aby protestowali? Dlaczego nie żądają, aby państwo zmniejszyło środki na ww. przedsięwzięcia i przeznaczyło je na edukację, na badania? Poza tym wszyscy płacimy już za szkolnictwo wyższe, ponieważ płacimy podatki. Dlaczego rektorzy nie próbują szukać alternatyw w postaci funduszy partycypacyjnych, demokracji bezpośredniej? Dlaczego nie pomyśleli o przekazaniu prawa do decydowania o ilości pieniędzy na edukację i badania oraz o ich dokładnym przeznaczeniu studentom, ich rodzicom, doktorom, profesorom, po prostu ludziom tworzącym świat uniwersytecki? Zamiast tego, idąc po najmniejszej linii oporu, ci rektorzy chcą za pomocą aparatu państwowego zmusić młodych do płacenia za edukację. Widać w ich rozumieniu jakość wiąże się jedynie z pieniędzmi, z mniejszą liczbą bogatszych ludzi wykształconych.

Ponadto znamiennym jest, iż rektorzy będąc ludźmi wykształconymi, czyli takimi, którzy powinni mieć zdolność krytycznego spojrzenia, zdolność szerszego widzenia, szukania alternatyw, maszerują w pierwszych szeregach ideologii awangardy kapitalistycznego neoliberalizmu. Widać wygoda zajmowanych krzesełek i dostatnie życie każą im się nie wychylać, postępować zgodnie z prawami panującego systemu ekonomicznego. Mówią o jakości prowadzonych badań, czyli o szukaniu nowych rozwiązań i tworzenia nowych koncepcji, gdy sami nie potrafią zobaczyć i określić nowych idei. Przełomy w nauce następują - zgodnie z tym co pisał Thomas Kuhn - zwykle dzięki przeciwstawieniu się panującemu status quo i zgodnie z tym co mówił Einstein, dzięki użyciu wyobraźni. Rektorom brakuje i odwagi, by wyjść na przeciw panującym tendencjom do urynkowienia wszelkich sfer życia, i wyobraźni by próbować określić i zastosować nowe, rewolucyjne alternatywy.