Dziś sąd apelacyjny uznał Marcela Szarego winnym organizacji nielegalnych strajków na terenie Cegielskiego w 2008 roku. Utrzymał w mocy wyrok z pierwszej instancji i skazał Szarego na grzywnę. Wyrok jest prawomocny. W 2007 i 2008 roku na terenie Cegielskiego wybuchł zatarg płacowy. Wewnątrz zakładu doszło do tzw. "płyt", czyli wieców załogi. Jest to tradycyjna forma okazywania przez załogę HCP niezadowolenia z warunków pracy i płacy. Sięga ona swoimi korzeniami lat 50. Pracodawca, czyli dyrekcja HCP uznała, że "płyta" to forma strajku i powiadomiła prokuraturę. Po krótkim, i jak na polskie warunki, ekspresowym dochodzeniu prokuratura złożyła akt oskarżenia. Przeciwko Szaremu oprócz prokuratury wystąpiła także, jako oskarżyciel posiłkowy, dyrekcja zakładów, domagając się przede wszystkim ukarania Szarego zakazem pełnienia funkcji w zarządzie HCP. Sąd ostatecznie postanowił nie orzec tej kary.

Rozmowa z Marcelem Szarym, przewodniczącym Komisji Międzyzakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza w Zakładach Cegielskiego.Jak oceniasz piątkową demonstrację w Poznaniu?Był to taki sam fałsz, jak wszystko, jak demokracja, w której rzekomo żyjemy. Palenie opon z dala od Wojewody, żeby przypadkiem nic mu się nie stało. Szumne zapowiedzi związkowców z „Solidarności”, tym bardziej fałszywe w kontekście tego, że podpisali porozumienie, zgadzając się na zwolnienia w HCP. Słyszałem określenia, że była to demonstracja polityczna – i nie są one dalekie od prawdy. Koledzy z „Solidarności” krytykowali Platformę Obywatelską – słusznie – ale czemu nie powiedzieli nic o poprzednim rządzie, o PiS, czemu nie żądali odwołania prezesa? Ta demonstracja nie uratuje miejsc pracy w HCP.

W sobotę 31.10.09 odbyła się blokada punktów deportacyjnych w Brugges i Liege w Belgii. Akcja została przygotowana przez międzynarodową siec NO BORDER. W blokadzie wzięło udział łącznie około 150 aktywistów (w tym działacze poznańskiej Federacji Anarchistycznej). Akcję wspierały grupy Food Not Bombs i Samba Rhytms of Resistance. Cześć osób przypięła się do bram ośrodków. Przez cały czas przebiegu protestu wznoszono hasła przeciwko granicom i polityce imigracyjnej, wyrażając solidarność z ludźmi uwięzionymi w ośrodku. W czasie akcji w Brugges wybuchł bunt w ośrodku deportacyjnym. Policja zatrzymała większość aktywistów NO BORDER, w tym piec osób z Poznania. Protestujący stawiali bierny opór. Wszyscy do wieczora zostali wypuszczeni. Nikomu nie postawiono zarzutów.

Czterech działaczy Inicjatywy Pracowniczej chronionych prawem, członków Strajkowego Komitety Negocjacyjnego, zostało zwolnionych w ubiegłym tygodniu z Cegielskiego. Zwolnienia te są nielegalne. Dziś zwolnieni wniesieni stosowne pozwy do sądu pracy. Związek zapowiada protesty. Wypowiedzenia otrzymali: Alicja Kuźniak, Radosław Dziarski, Jarosław Wiertelak i Robert Witkowski. Kuźniak i Witkowski należeli do związku od samego początku, czyli od czerwca 2004 roku. Alicja Kuźniak była w gronie 11 osób założycieli i założycielek związku.

On 23rd October almost 4,000 workers from different trade unions took part in a demonstration in defence of their workplaces. About 500 people are going to be fired from the Cegielski factory due to the so-called economic crisis. Anarchists and members of anarcho-syndicalist trade union Wokers' Initiative also took part in the protest. The demonstrtors first gathered on the premises of the factory and then moved towards the Provincial Office. The bloc of Workers' Initiative and Sierpien '80 together with the anarchists was chanting slogans such as “Government out to the pavement, paving stones on the government”, “One, two, three, four, stop those damn dismissals”, “A worker dismissed, a boss hanged”, “Capitalism isn't working! factories under the control of workers” etc. Rhythms of Resistance samba group from Poznan supported the demo with their rhythms. A banner saying “A worker dismissed, a boss hanged” was dropped from one building on the route of the demo.  

Blisko cztery tysiące związkowców manifestowało dziś w Poznaniu w obronie miejsc pracy. Pretekstem do protestu były masowe zwolnienia w zakładach Cegielskiego. W proteście uczestniczyli działacze Inicjatywy Pracowniczej i ruchu anarchistycznego. Protestujący zebrali się na trenie zakładów HCP,  po czym ruszyli w kierunku Urzędu Wojewódzkiego. Blok Inicjatywy Pracowniczej i Sierpnia’80, do którego dołączyli działacze m.in. ruchu anarchistycznego, skandował: „Rząd na bruk, bruk na rząd”, „Raz, dwa, trzy, cztery, dość już zwolnień do cholery”, „Robotnik zwolniony, dyrektor powieszony”, „Kapitalizm nie działa! Zakłady w ręce pracowników!” itp. Rytm wykrzykiwanym hasłom nadawała poznańska Samba Hałastra. Na trasie przemarszu z jednego z budynków wywieszono transparent: "Robotnik zwolniony dyrektor powieszony".

24 października, podczas spotkania promocyjnego w warszawskiej Cyklozie będzie miała miejsce premiera 10 numeru Przeglądu Anarchistycznego. Pismo prezentuje debaty toczone przez radykalne ruchy społeczne w Polsce i za granicą. Poprzez poznanie i równoczesną krytykę różnych nurtów myśli wolnościowej, stara się rozwijać wiedzę dotyczącą samoorganizacji społecznej, strategii działania, najnowszych koncepcji programowych. Staramy się, aby nasza praca teoretyczna występowała równolegle z działalnością praktyczną.10 numer podzielony jest na 4 główne działy: Faszyzm w czasach demokracji – poświęcony analizie zjawiska faszyzmu, ale także krytycznej perspektywie ruchu antyfaszystowskiego; Globalny kapitał – globalny proletariat analizujący wpływ globalnych walk społecznych na ruchy kapitału i załamania na rynkach finansowych; Przejawy klasy – będący swego rodzaju podsumowaniem dyskusji w ruchu anarchistycznym i radykalnie lewicowym, jaka wybuchła wokół walk warszawskich kupców; Partyzantka komunikacyjna – prezentujący praktyczne sposoby walki ruchu antysystemowego w sferze kultury i komunikacji.

Zmarł profesor Leszek Nowak, wybitny filozof, więziony za przekonania, usunięty z Uniwersytetu A. Mickiewicza. Jego praca „Własność i władza” stanowiła dużą inspirację teoretyczną dla ruchu anarchistycznego w latach 80-tych. Nowak swą teorię nazwał nie-marksowskim materializmem historycznym. Chociaż stronił od jednoznacznych deklaracji politycznych, jego filozofia dziejów była przesiąknięta wolnościowymi treściami. Znany był przede wszystkim ze swojej koncepcji „trój-panowania”, twierdząc, że władza w czasach socjalizmu państwowego nie utraciła klasowego charakteru i w dalszym ciągu opiera się na dominacji mniejszości nad większością.

Czy odpowiedź twierdząca na tak postawione pytanie może powstać tylko w umyśle fanatyka, który wysyłając niewiernych do piekła, gwarantuje sobie lot pierwszą klasą do rajskiego burdelu?Książka Rafała Górskiego "Polscy zamachowcy" przywołuje zapomniane wątki walki o niepodległość Polski z okresu 1862-1945, prowadzone za pomocą bomby i rewolweru. W drobiazgowy i barwny sposób opisuje przygotowania do zamachu, jego przebieg, jak i przybliża sylwetki bojowców- w tym ich pobudki moralne. Choć sam autor wystrzega się od jednoznacznej oceny ich czynów, postacie zamachowców niejednokrotnie urzekają swą inteligencją, odwagą i poświęceniem."Polscy zamachowcy" są także odtrutką na nacjonalizm wciskany nam w szkołach. Jak sie dowiadujemy z lektury książki, bojownikom o niepodległą Polskę przyświecały, bowiem również inne cele- obalenie despotyzmu i wyzysku klasy pracującej, szeroko rozumiana wolność.

15.10.2009 r. w Klubie Anarchistycznym na Rozbracie spotkaniem poświęconym książce Beverly J. Silver "Globalny proletariat" pt. „Ruchy pracownicze i globalizacja od 1870 roku do dziś” zainaugurowany został tegoroczny sezon Wolnościowego Klubu Dyskusyjnego. W roli prelegentów wystąpili: dr Przemysław Pluciński (socjolog, Instytut Historii UAM, Przemysław Wielgosz (redaktor naczelny Le Monde Diplomatique – edycja polska), Jarosław Urbański (Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza, Federacja Anarchistyczna s. Poznań). Książka „Globalny proletariat” to plon wieloletnich, pionierskich badań nad światową dynamiką ruchów pracowniczych. Odrzucając europocentryzm i ograniczenie pola analizy do poszczególnych państw narodowych Beverly J. Silver dowiodła, że modne koncepcje końca pracy, wygaśnięcia walki klas i upadku historycznej roli klasy robotniczej nie mają podstaw empirycznych. Globalizacja nie tylko nie zakończyła walk klasowych, ale przeciwnie, sprawiła, że wybuchają dziś w nowych miejscach, z nową, nieznaną wcześniej siłą. Ośrodki walk pracowniczych przemieszczają się. Konflikty wybuchają wszędzie tam gdzie poszukujący taniej siły roboczej kapitał przenosi produkcję, a także w nowych, wiodących gałęziach gospodarki.