Kolejna tragiczna śmierć kobiety w Polsce w wyniku niemal całkowitego zakazu aborcji wstrząsnęła całą Polską. Dorota, 33-letnia kobieta znajdująca się w 20. tygodniu ciąży, zmarła na sepsę. Lekarze zwlekali z udzieleniem jej odpowiedniej opieki do momentu, gdy płód całkowicie obumrze, doprowadzając do jej tragicznej śmierci. To kolejna tragedia, która ilustruje brutalne konsekwencje ograniczeń w dostępie do aborcji w Polsce. Z danych małopolskiego NFZ wynika, że w ciągu ostatnich sześciu lat w szpitalu im. Jana Pawła II w Nowym Targu, w którym zamarła Dorota, nie przeprowadzono ani jednego zabiegu przerywania ciąży.

W sobotę 13 marca aktywistki i aktywiści Samby Hałastry wzięli udział w demonstracji Manifa Toruńska 2021 pod hasłem „Aborcja jest nasza”. Demonstracja organizowana była przez toruńskie środowiska anarchistyczne, feministyczne i osób LGBT. W Polsce nadal trwają protesty przeciwko zaostrzaniu prawa antyaborcyjnego. Wyroki Trybunału Konstytucyjnego, ustawy parlamentu – formy prawne są różne, ale ich cel jest jeden. Jest to odebranie kobietom podmiotowości, możliwości decydowania o swoim życiu i zmuszenie do funkcjonowania w społeczeństwie na nieakceptowalnych warunkach. Oprócz fali protestów trwającej od października, w wielu polskich miastach, w terminach zbliżonych do 8 marca rokrocznie odbywają się manify – demonstracje na których mówimy o szeroko pojętych prawach kobiet i ich walce o godny byt.

9 grudnia b.r odbyła się ostatnia rozprawa, w procesie osób, oskarżonych po tzw Czarnym Proteście. Przypomnijmy, że 6 listopada 2017 roku, prokuratura oskarżyła łącznie sześć osób - trzy kobiety i trzech mężczyzn. Zarzuty obejmowały zarówno "udział w zbiegowisku (...) wiedząc, że jego uczestnicy wspólnymi siłami dopuszczają się gwałtownego zamachu na funkcjonariuszy policji wykonujących w tym miejscu obowiązki służbowe" jak i "naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza". Ważne w kontekście oskarżeń kierowanych przez prokuraturę jest umorzenie przez tę samą prokuraturę wszelkich postępowań, związanych z zarzutami kierowanymi na przekroczenie uprawnień przez policję w trakcie Czarnego Protestu. Dodatkowo trzy z oskarżonych przez prokuraturę zostały oskarżone, po tym jak same złożyły takie zawiadomienia. Cytując klasyka „Przypadek? Nie sądzę”.

03.10. 2016 roku braliśmy udział w czarnym proteście w poznaniu. Od tamtego czasu jesteśmy regularnie ciągani po sądach. Część z nas była bezpodstawnie zatrzymana i aresztowana podczas demonstracji. Maćkowi, Jackowi i Gosi zostały postawione zarzuty naruszenia nietykalności policjantów oraz wzięcia udziału w nielegalnym zgromadzeniu. Asia, Iwka oraz Paweł zostali oskarżeni o udział w nielegalnym zgromadzeniu z wiedzą, że jego uczestnicy zamierzają przeprowadzić gwałtowny zamach na funkcjonariuszy policji dużo później – po tym, jak złożyli zawiadomienie o przekroczeniu uprawnień przez policję. Postawienie ich w stan oskarżenia było zwykłą zemstą za robienie problemów – klasyczny przykład represji politycznych.

W ostatnim czasie daje się zauważyć większe poruszenie społeczne w sprawach lokatorskich. Gminy nie wywiązują się bowiem z obowiązku zapewnienia mieszkańcom dachu nad głową: ilość i jakość taniego budownictwa budzi przerażenie, na mieszkanie socjalne oczekuje się nawet w kilkunastoletnich kolejkach, coraz więcej słyszy się o pozbawionych domu rodzinach zajmujących pustostany. Tymczasem według raportu „Ubóstwo i wykluczenie społeczne w Polsce”(1), ponad połowa polaków żyje na krawędzi bezpieczeństwa egzystencjalnego (6% ludności Polski żyje w skrajnym ubóstwie, natomiast kolejne 43% zagrożone jest wykluczeniem społecznym ze względu na niskie dochody). Autorzy raportu podają, że od dwóch lat ilość osób zagrożonych biedą rośnie, sądzić zatem należy, że potrzeby dotyczące mieszkań komunalnych również będą wzrastać.