Mija miesiąc od naszego uniewinnienia. Opadły emocje i przyszedł czas, aby napisać kilka słów. Po pierwsze, chcemy jeszcze raz podziękować wszystkim Wam za wsparcie – emocjonalne, fizyczne, finansowe. Za bycie z nami i po naszej stronie. Jak zwykle były to przede wszystkim osoby prywatne, nasze przyjaciółki i przyjaciele, nasze partnerki, partnerzy, osoby wspierające idee walki o prawa kobiet i mniejszości, aktywistki i aktywiści, osoby, które nas znają i wiedzą, że postawione nam zarzuty miały charakter polityczny albo te całkiem obce, które rozpoznały represyjne, dyscyplinujące mechanizmy stojące za całą sytuacją i są im przeciwne. Zabrakło jednak wsparcia osób, które na Czarnym Proteście zbijały swój polityczny kapitał, zwłaszcza tych, których nazwisko stało się rozpoznawalne właśnie przy okazji organizacji strajków kobiet w całym kraju. Nie liczyłyśmy na wiele z ich strony, ale byłyśmy ciekawe, czy i jak zareagują. Chcemy w tym miejscu jasno zaznaczyć, że wysłałyśmy pisma opisujące naszą sprawę do kilkudziesięciu osób ze środowiska politycznego. Zaledwie dwie osoby nam odpisały. Być może byłyśmy za mało medialne, być może Poznań był zbyt daleko. Po raz kolejny jednak przekonałyśmy się, że bez względu na nazwę partii, osoby rządzące tym krajem w znakomitej większości nie są zainteresowane naszym losem. Nie potrzeba chyba dłuższego komentarza na ten temat.

16.12.2019 roku, po trwającym ponad 2 lata procesie sądowym, zostałyśmy/liśmy skazane/i za udział w spontanicznej demonstracji z 3 października 2016 roku.

9 grudnia b.r odbyła się ostatnia rozprawa, w procesie osób, oskarżonych po tzw Czarnym Proteście. Przypomnijmy, że 6 listopada 2017 roku, prokuratura oskarżyła łącznie sześć osób - trzy kobiety i trzech mężczyzn. Zarzuty obejmowały zarówno "udział w zbiegowisku (...) wiedząc, że jego uczestnicy wspólnymi siłami dopuszczają się gwałtownego zamachu na funkcjonariuszy policji wykonujących w tym miejscu obowiązki służbowe" jak i "naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza". Ważne w kontekście oskarżeń kierowanych przez prokuraturę jest umorzenie przez tę samą prokuraturę wszelkich postępowań, związanych z zarzutami kierowanymi na przekroczenie uprawnień przez policję w trakcie Czarnego Protestu. Dodatkowo trzy z oskarżonych przez prokuraturę zostały oskarżone, po tym jak same złożyły takie zawiadomienia. Cytując klasyka „Przypadek? Nie sądzę”.

Wczoraj, 9 kwietnia, odbyła się pikieta w związku z represjami spotykającymi osoby związane z poznańskim środowiskiem anarchistycznym.Poniżej publikujemy tekst naszego oświadczenia, a wszystkim przybyłym na akcję dziękujemy za udział.

03.10. 2016 roku braliśmy udział w czarnym proteście w poznaniu. Od tamtego czasu jesteśmy regularnie ciągani po sądach. Część z nas była bezpodstawnie zatrzymana i aresztowana podczas demonstracji. Maćkowi, Jackowi i Gosi zostały postawione zarzuty naruszenia nietykalności policjantów oraz wzięcia udziału w nielegalnym zgromadzeniu. Asia, Iwka oraz Paweł zostali oskarżeni o udział w nielegalnym zgromadzeniu z wiedzą, że jego uczestnicy zamierzają przeprowadzić gwałtowny zamach na funkcjonariuszy policji dużo później – po tym, jak złożyli zawiadomienie o przekroczeniu uprawnień przez policję. Postawienie ich w stan oskarżenia było zwykłą zemstą za robienie problemów – klasyczny przykład represji politycznych.

Na początku marca prokuratura w Wągrowcu umorzyła śledztwo prowadzone przeciwko funkcjonariuszom z Poznania, którzy stosowali wobec mnie przemoc na komisariacie. Tym samym oczyściła ich z popełnionych przestępstw. Bez rzetelnego zbadania sprawy, bez szczególnego uzasadnienia, wpisując swe działanie w szereg bezkarnych działań aparatu represji.

Po czarnym proteście nieczyste zagrania policji widać jeszcze wyraźniej niż dotychczas. Poznańska policja zachowuje się bowiem jak złodziej, który przyłapany na kradzieży woła „łapać złodzieja” . Tymi złodziejami mają być poznańscy anarchiści, którzy – według słów policji – podręcznikowo i profesjonalnie przygotowali się do wszczęcia zamieszek podczas wspomnianego protestu.