Ponownie mrok zagościł w porządnych mieszczańskich poznaniaków sercach. Spokój ich ducha oraz poczucie ładu zakłóciło złowrogie graffiti na odnowionej fasadzie kamienicy „Otwórzmy granice” i „Jebać mury i mundury”. Jeden ze wzburzonych mieszczan, prowadzący profil „Poznaniator” pokusił się nawet o dosadne „życzenia” w stosunku do osób, które wykonały graffiti „Z całego serca, chciałbym życzyć panom „FLOR’owi”, „otworzycowi granicowi” i „jebaczowi murowo mundurowemu”, żeby zapadli na jakąś rzadką i nierefundowaną zarazę i żeby im obie lewe ręce uschły na wiór, oraz żeby ich dzieci dekadami pamiętały jakich genetycznych zjebów mają za rodziców”. Ot takie życzenia, typowe dla tych, którzy najwyraźniej lubują się w czystości odnowionych fasad.

Od opisanego tu spotkania minęły już niemal dwa miesiące. Sporo czasu, a jednak nadal rezonuje mi ono w głowie. Postanowiłem więc zrelacjonować częściowo jego przebieg i podzielić się swoimi przemyśleniami. Tym bardziej, że wciąż niestety przybywa ofiar bezwzględnej polityki granicznej

„Oficjalnie, licząc od sierpnia 2021 roku do końca grudnia 2022 r., polscy pogranicznicy przyznali się do 50.668 push-backów. Oni nazywają to „odstawieniem do linii granicy”. Skala zjawiska jest zatem ogromna”. Wywiad z Katarzyną Czarnotą, socjolożką zaangażowaną w działania w związku z kryzysem humanitarnym na granicy polsko-białoruskiej.

Konflikt trwający w Hotelu Ikar sprowadzający się do chęci eksmitowania uchodźczyń z Ukrainy ( bo większość z nich to kobiety z dziećmi, oraz osoby z niepełnosprawnościami wymagające stałej opieki), doskonale pokazuje, jak roszczeniowa jest polska klasa polityczna.

Jako poznańskie stowarzyszenia i organizacje zwracamy się z apelem do Wojewody Wielkopolskiego o niedopuszczenie do przesiedlenia uchodźców ukraińskich z budynku przy ul. Solnej. Według naszych ustaleń 250 mieszkających tam osób, głównie kobiet, ale także bardzo wiele dzieci, w tym niepełnosprawnych, jest w trudnej sytuacji materialnej i ich przesiedlenie jedynie pogorszy stan rzeczy.

Do Wojewody Wielkopolskiego i Rządu Polskiego My, niżej podpisane uchodźczynie i uchodźcy z Ukrainy, zamieszkujący od kilku miesięcy w hotelu Ikar przy ul. Solnej, zwracamy się do Wojewody Wielkopolskiego i Rządu Polskiego o wstrzymanie naszego wysiedlenia z Poznania i z hotelu Ikar. W zdecydowanej większości pochodzimy z terenów okupowanych, nieustannie ostrzeliwanych i zniszczonych wskutek działań wojennych, m.in. z Mariupola, Charkowa, obwodu charkowskiego, Mikołajowa, Nowej Kachowki i Melitopola.

Po niedawnej porażce wojsk Putina w obwodzie charkowskim, prezydent Federacji Rosji, ratując się przed totalną klęską i utratą władzy, ogłosił częściową mobilizację. Do tej pory w armii najeźdźców służyli głównie żołnierze zawodowi i na tzw. kontraktach, którym oferowano za udział w wojnie niemałe pieniądze. Tydzień temu ruszył masowy pobór do wojska. Pomimo medialnych deklaracji rosyjskich władz, że dotyczy on wybranych kategorii osób, wcielenia do wojska może się spodziewać każdy mężczyzna, który jest zdolny ustać na nogach.

Często zastanawiamy się, kto jest odpowiedzialny za sytuację na granicy. Wojsko, Straż Graniczna, Policja? Częściowo tak, bo to oni są narzędziem, które wprowadza siłowo rozwiązania zaproponowane przez innych. Jednak najbardziej winni są politycy. To oni z sejmowych foteli naciskają przycisk i podnoszą rękę, wydając często wyrok na ludzi. Tak dzieje się w czasie kryzysu na granicy. Decyzja o zalegalizowaniu push-backów doprowadziła do śmierci wielu osób, o których wiemy, i prawdopodobnie dziesiątek innych, o których nie mamy pojęcia.

W odpowiedzi na trwający kryzys humanitarny na granicy Polski i Białorusi, w minioną niedzielę, w Poznaniu miał miejsce protest będący odpowiedzią na tą sytuację. Akcja zainicjowana przez kolektyw Jedzenie Zamiast Bomb połączona była z cotygodniowym rozdawaniem jedzenia i ubrań osobom potrzebującym i znajdującym się w kryzysie bezdomności. Dziś jednak głównym celem było wyrażenie swojej solidarności z uchodźcami i sprzeciwu w stosunku do polityki rządu i Unii Europejskiej. Polityka stanu wyjątkowego, uszczelniania granicy, tworzenia zapór z drutu kolczastego, uniemożliwienie niesienia pomocy doprowadziła w tym momencie do śmierci przynajmniej pięciu osób (pamiętajmy, że to jedyne potwierdzone przypadki, o których wiemy – co w sytuacji blokady informacyjnej nie musi być liczbą ostateczną).

Przemoc państwa wobec osób szukających schronienia przekroczyła Kolejną granicę! Żądamy poniesienia odpowiedzialności, ze strony osób wydających rozkazy, w wyniku których kolejne osoby codziennie tracą życie.