Kiedy wybuchła epidemia w Polsce, wraz z grupą aktywistów i aktywistek organizowaliśmy protest przeciwko podwyżkom cen biletów komunikacji miejskiej w Poznaniu. 10 marca od rana byliśmy z plakatami i transparentami na radzie miasta. Przed wejściem do sali obrad ustawiono już stojak z płynem do dezynfekcji rąk, ale jeszcze nikt nie nosił masek ani nie zachowywał odległości i oddychaliśmy pełną piersią.

Rozpoczynamy czwarty tydzień narodowej kwarantanny, licząc od momentu wprowadzenia stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce 13 marca 2020 r. Niektóre samorządy już kilka dni wcześniej zadecydowały o pewnych działaniach i obostrzeniach w związku z zagrożeniem COVID-19. Mieliśmy zatem czas przyjrzeć się sytuacji. Teraz wypadałoby odpowiedzieć sobie na pytanie, co się właściwie dzieje?

Okazuje się, że konstytucja nie chroni naszych swobód w okresach największego zagrożenia. Obecnie stan epidemii wykorzystuje się do pozbawienia nas praw obywatelskich i socjalnych. Kiedy jesteśmy odizolowani w domach i obserwowani na ulicach, kiedy nie wolno nam zbierać się oraz protestować, władza dewastuje dotychczasowy ustrój i depcze resztki wolności, przekonując, że to dla naszego dobra. Nie było jednak dyktatury, która twierdziłaby inaczej. Nie znaczy też to, że nie dojdzie do buntu społecznego tylko dlatego, że zostanie on zabroniony.

Pandemia koronawirusa spowodowała, że wszyscy oczekujemy ujemnych skutków ekonomicznych. Rząd przygotował specjalną ustawę z zapisami, które uderzają z całą mocą we wszystkich pracujących. Mamy pracować dłużej, ciężej i za dużo mniejsze pieniądze. Rządzący chcą z tego kraju zrobić obóz pracy. Celem jest utrzymanie dotychczasowej władzy.

Na pewno słyszeliście, że tragiczna sytuacja w związku z epidemią koronawirusa we Włoszech to wina samych mieszkańców tego kraju. Mieli bagatelizować zalecenia i ograniczenia władz. Nieodpowiednie zachowanie z pewnością może i przyczynia się do pogłębienia kryzysu zachorowań. Tak naprawdę jednak tego typu narracja to tylko próba zrzucenia odpowiedzialności za zaistniały stan rzecz na samo społeczeństwo.

Podniosła się wrzawa, bo posłowie PiS złożyli projekt podwyższenia składek ZUS dla osób najwyżej zarabiających. Wiadomo, że jest temu przeciwna partia Gowina. Sojusznik PiS przedstawia siebie jako obrońcę interesów biznesu i klasy średniej. Media mnożą spekulacje i pojawiło się pytanie czy za zmianami będzie głosować Lewica?

Dyskusja na temat wpływu hodowli zwierząt i produkcji zwierzęcej na efekt cieplarniany trwa od minimum 15 lat. W 2006 roku FAO opublikowało raport pod znamiennym tytułem: „Livestock’s long shadow”. Podano w nim, że sektor hodowlany wytwarza więcej gazów cieplarnianych niż wszystkie środki transportu łącznie, czyli ponad 18%.

Do połowy listopada prezydent Poznania przedłoży radzie projekt budżetu na następny rok. Wiadomo już, że zarząd miasta zamierza podnieść lament, aby uzasadnić cięcia w wydatkach i konieczność wyprzedaży majątku.

Chciałbym rozpocząć od pewnej wskazówki metodologicznej, której udziela Michel Foucault, w jednym ze swoich wykładów. Odnosi się ona do problemu władzy: "zamiast orientować badanie na władzę ujmowaną od strony prawnej konstrukcji suwerena, od strony aparatów państwowych, od strony towarzyszących im ideologii, sądzę, że analiza władzy powinna się orientować na problem dominacji (a nie suwerenności), na problem jej materialnych operatorów, na problem różnych postaci podległości, na problem wiązania i wykorzystywania lokalnych systemów podporządkowywania, wreszcie na problem zastosowań (les dispositifs) wiedzy." 1

Pomnik upamiętniający Poznański Czerwiec, postawiony w 1981 roku, jest obeliskiem gdzie dzisiejsza władza utrwala swoją wersję historii, dodając kolejne daty i postulaty. W 50 rocznicę wydarzeń (2006 r.) dopisano do hasła „Za wolność, prawo i chleb” słowa „O Boga”; wcześniej (w 1991 r.) rok wprowadzenia stanu wojennego. Monument ma być przede wszystkim świadectwem zrywów przeciwko władzy komunistycznej, a nie wystąpień w obronie praw pracowniczych, socjalnych i przeciw niesprawiedliwej władzy w ogóle.