Nie łza, nie łza, zaślubiny z morzem W którym pływają dziewcząt ławice. Falą spienioną ciągniesz je za włosy Całujesz gwałtownie w usta, co proszą. Zachłyśnięte tobą dziwią się swym ciałom Topielczym, że nie toną a się unoszą. Pomagasz imigrantom przekroczyć ostatnią Granicę. Czy tak?

59 rocznice Poznańskiego Czerwca odbyły się obchody z udziałem przedstawicieli związków zawodowych: NSZZ Metalowcy, Związku Zawodowego Inżynierów i Techników, Solidarności'80, Inicjatywy Pracowniczej i przedstawicieli załogi Cegielskiego. Złożono wiązanki kwiatów pod tablicą upamiętniającą wydarzenia z 1956 roku, kiedy to robotnicy HCP, domagając się lepszych warunków pracy i płacy, zainicjowali protest, który rozlał się na całe miasto.

Dziś odbyły się obchody 58 rocznicy Czerwca 1956 roku. O godzinie 12.00. pod bramą główna Cegielskiego zgromadzili się pracownicy i przedstawiciele związków zawodowych, w tym działacze i działaczki Inicjatywy Pracowniczej. Okolicznościowe, krótkie przemówienie wygłosił Eugeniusz Poczta, Przewodniczący Komisji Międzyzakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza przy HCP. Poniżej publikujemy jego treść:  

Około 150 osób wzięło dziś udział w obchodach kolejnej rocznicy Poznańskiego Czerwca, w tym załoga i przedstawiciele związkowa zawodowych: ZZ Metalowcy (OPZZ), ZZIiT, Solidarność’80 i Inicjatywy Pracowniczej. Wygłoszono okolicznościowe przemówienia nawiązujące do obecnej sytuacji zakładów Cegielskiego oraz wspomniano o zapowiadanym na wrzesień tego roku strajku generalnym. Pod tablicą upamiętniającą wydarzenia z 28 czerwca 1956 roku złożono wiązanki kwiatów.  

Robotnicy Cegielskiego w 1956 roku walczyli o przyszłość swoich dzieci. Wyszli na ulice, aby upomnieć się nie tylko o swoje prawa, ale także o prawa przyszłych pokoleń. Nie chcieli pomników i akademii, chcieli pracy i chleba, równości i sprawiedliwości.Niestety obchody historycznej rocznicy wydarzeń Poznańskiego Czerwca 56, w żaden sposób nie pomagały ratować obecnie funkcjonujących zakładów HCP. Z roku na rok, kolejne dyrekcje zmniejszały zatrudnienie, pracownicy wysyłani byli na tzw. postojowe. Powolny upadek jak zawsze tłumaczono kryzysem i jak zawsze za kryzys mieli płacić robotnicy, a nie dyrekcja czy przedstawiciele rządu, który nie robił nic by ratować zakład.

Pomnik upamiętniający Poznański Czerwiec, postawiony w 1981 roku, jest obeliskiem gdzie dzisiejsza władza utrwala swoją wersję historii, dodając kolejne daty i postulaty. W 50 rocznicę wydarzeń (2006 r.) dopisano do hasła „Za wolność, prawo i chleb” słowa „O Boga”; wcześniej (w 1991 r.) rok wprowadzenia stanu wojennego. Monument ma być przede wszystkim świadectwem zrywów przeciwko władzy komunistycznej, a nie wystąpień w obronie praw pracowniczych, socjalnych i przeciw niesprawiedliwej władzy w ogóle.

Dziś w południe przed bramą główną zakładów Cegielskiego, w 56 rocznicę Poznańskiego Czerwca, zebrali się przedstawiciele związków zawodowych i załogi. Uczczono pamięć poległych robotników, ale jednocześnie nawiązano do obecnej sytuacji HCP oraz antyspołecznej polityki rządu, w tym przede wszystkim podniesienia wieku emerytalnego.

Dziś o godz. 12 przed bramą główną HCP S.A. przy ul. 28 Czerwca 1956 roku zebrało się ponad 100 osób - uczestników wydarzeń sprzed 55 lat, pracowników Cegielskiego, związkowców (ZZ "Metalowcy" PZZ, NSZZ "Solidarność’80", OZZ Inicjatywa Pracownicza) i działaczy społecznych. Przybyli oni, by złożyć hołd ofiarom poznańskiego buntu z 1956 r. oraz dać wyraz swojemu stanowisku w sprawie obecnej sytuacji zakładów Cegielskiego. Demonstrowali pod hasłem "Żądamy pracy i chleba", które to hasło okazuje się również ważne dzisiaj. Można to było usłyszeć w przemówieniu, w rozmowach z pracownikami HCP, oraz przeczytać na transparentach.

Historia jest taka jak ją opowiadają w szkole, albo na pomnikach. Historia pisana przez władze wypacza prawdę, jest nachalną interpretacją naszego życia, naszych ofiar. Jest gloryfikacją istniejących stosunków społecznych, opartych o przemoc i manipulacje.Pomnik Czerwca to symbol przypominający o walce robotników w 1956 roku. Walce ważnej przede wszystkim dlatego, że to czyn heroiczny. Bezdyskusyjnie. Bunt przeciw władzy o podłożu socjalnym w czasie, kiedy mało kto potrafił cokolwiek krytycznego pomyśleć, powiedzieć, a przede wszystkim zrobić. Kto inny jednak tworzy historię, kto inny ją chwilę później interpretuje.

Kiedy Inicjatywa Pracownicza z zakładów Cegielskiego zagroziła w 50 rocznicę wydarzeń poznańskich strajkiem, domagając się podwyżek, niektóre media podniosły larum, że związek zamierza zbezcześcić święto. Wtórowali im związkowi dysydenci z Solidarności, którzy udowadniali, że robotnicy pół wieku temu walczyli pod hasłami bogo-ojczyźnanymi, i że nie można tej rocznicy wykorzystywać z marnych ekonomicznych pobudek. W 2006 roku na pomniku upamiętniającym tamte wydarzenia - na wniosek Solidarności - do dotychczasowych słów: "Za wolność, prawo i chleb", dopisano "O Boga". Oto jeden z przykładów jak dziś próbuje się fałszować historię.