Rozpętanie wrzawy wokół oskarżenia trojga osób kojarzonych ze środowiskami anarchistycznymi o próbę podpalenia policyjnych radiowozów (a nie, jak się sugeruje, podłożenia bomby) jest sposobem na odwrócenie uwagi opinii publicznej od policyjnych nadużyć i zabójstw. Jednocześnie służy ona też jako uzasadnienie dla wprowadzenia większych uprawnień dla policji i innych służb poprzez wprowadzenie tzw. ustawy antyterrorystycznej. System zmierza w kierunku autorytarnym, wprowadza się reguły państwa stanu wyjątkowego, a strach – nieodłączny atrybut prawicowej polityki – stał się bronią w rękach polityków i policji.

Porozmawiajmy o trwającej okupacji autonomicznego centrum społecznego Klinika. Od kiedy Kolektyw Klinka ogłosił, że nie zdradzi swojej politycznej koncepcji w dzielnicy Žižkov – po zerwaniu rozmów z miastem, które postanowiło w nich nie uczestniczyć ze względu na nielegalność naszych działań - zagrożenie eksmisją wywołało iskrę codziennych wydarzeń politycznych na terenie Kliniki.

Zatrzymania, areszty, pobicia, a nierzadko również morderstwa – takie konsekwencje spotykają tych, którzy w Rosji mają odwagę myśleć inaczej niż władze. Zebraliśmy się dziś aby wyrazić swój sprzeciw wobec polityki autorytarnego reżimu Putina i zademonstrować naszą solidarność z represjonowanymi anarchistami i antyfaszystami: Dymitrem Buczenkowem, Kolą Romanowem (wyrok 10 lat koloni karnej za tzw. sprawę błotną), Aleksiejem Gaskarowem (3,5 roku pozbawienia wolności) oraz Ołeksandrem Kolczenką (wyrok 10 lat kolonii karnej). Ten ostatni ekolog, antyfaszysta i aktywista, został skazany na 10 lat więzienia przez sąd wojskowy w Rostowie nad Donem w Rosji. Zatrzymano go w centrum Symferopola i przewieziono 23 mają 2014 roku do Moskwy, gdzie został pozbawiony kontaktu z rosyjskimi adwokatami aż do 28 maja, 5 dni po przewiezieniu do Moskwy, co stanowi naruszenie międzynarodowych standardów uczciwego procesu oraz przepisów rosyjskich. Jest on obywatelem Ukrainy i wbrew międzynarodowemu prawu humanitarnemu został przewieziony na terytorium Rosji i sądzony przez sąd wojskowy według rosyjskiego prawa. Odmówiono mu kontaktu z ukraińskim konsulem. Prawnicy twierdzą, że część dowodów została uzyskana podstępem, naruszając rosyjskie prawo. Zatrzymany brał udział w pokojowych demonstracjach przeciw interwencji rosyjskiej na Krymie. Aleksander Kolczenko został skazany za rzekomy udział w aktach terrorystycznych. Został oskarżony o serie podpaleń, które zniszczyły prywatną własność, bez…

3 grudnia 2015 o godz. 19:00 w AKK Zemsta odbyło się spotkanie z Tymoteuszem Onyszkiewiczem - poetą, filozofem i anarchistą aktywnym od lat 80. Jest on autorem dwóch książek w pewnym sensie wspominkowych, ale też dających impuls do dalszego działania: „Czas: anarchia, tryb: rewolucja Wspomnienia warszawskiego anarchisty 1989 – 1991” oraz „Opary anarchii, łzy rewolucji. Warszawski anarchista krąży wokół Antyszczytu 2004”. Dyskusję moderował Maciej Hojak, działacz poznańskiej Federacji Anarchistycznej i wydawca (Bractwo Trojka). Przeszłość była tu jednak zaledwie wstępem i tłem do analiz obecnej sytuacji ruchów społecznych, a także anarchizmu jako takiego. Książki Tymoteusza Onyszkiewicza można nabyć zarówno w wydawnictwie Bractwo Trojka, jak i w AKK Zemsta.

16 października 2015 roku w AKK Zemsta odbyło się spotkanie wokół książki „Przewodnik dla dryfujący. Antologia sytuacjonistycznych tekstów o mieście”, świeżo wydanej przez Fundacje Bęc Zmiana. O zbiorze oraz dziedzictwie sytuacjonizmu, a także aktualnym wykorzystaniu opisanych teorii i praktyk rozmawiali: redaktor tomu Mateusz Kwaterko, anarchista Marek Piekarski oraz filozofka polityki Joanna Bednarek.

2 grudnia 2015 o godzinie 19:00 w AKK Zemsta odbyło się wydarzenie "grrrl power! czyli Karioka Girls Rock Camp". Zorganizowano je w ramach kampanii 16 Dni Akcji Przeciwko Przemocy Ze Względu Na Płeć (http://www.konsola.org.pl/start/?IDN=353). Organizatorki pokazały krótki film dokumentalny poświęcony Karioka Girls Rock Camp (http://www.karioka-girlsrockcamp.pl/) oraz opowiedziały zarówno o historii inicjatywy, jak i jej sytuacji dzisiejszej. Zachęciły do wsparcia kampanii, jak i samych obozów. Ich idea opiera się na wspieraniu nastolatek m.in. ze świetlic środowiskowych czy rodzin zastępczych, często doświadczających społecznego wykluczenia. Dziewczyny przez prawie tydzień uczą się obsługiwać sprzęt techniczny, grać na instrumentach, śpiewać, piszą teksty i tworzą utwory. Wszystko oparte jest na zasadach „wolnościowej edukacji” - uczenia się tego, czego się chce i robienia tego, co się czuje oraz wzajemnego inspirowania. Poza muzyką dziewczyny uczestniczą w warsztatach antydysryminacyjnych i antyprzemocowych, uczą się asertywności i samoorganizacji. Najbliższy Karioka Girls Rock Camp odbędzie się w ostatni tydzień stycznia 2016 roku.

Poniżej przytaczamy apel o solidarność wystosowany przez białoruskich anarchistów. W 2015 roku mija czwarta kadencja prezydenta Aleksandra Łukaszenki. Przez 21 lat udało mu się prawie całkowicie wyplenić społeczny sprzeciw wśród społeczeństwa, zamordować kilku oponentów politycznych w latach 90., praktycznie zupełnie wytępić oficjalną opozycję. Łukaszenko nie pozwolił społeczeństwu Białorusi wyrwać się poza ramki radzieckiego sposobu myślenia. Każda uwaga, każda krytyka nt. władzy powoduje okrutne represje ze strony MSW i KGB. Jakakolwiek próba samoorganizacji spotyka się z prześladowaniami i zastraszeniem ze strony oficjalnych władz państwowych. Politykę państwa można opisać jednym zdaniem: „Wszystko, czego nie można kontrolować, trzeba zniszczyć”. Na chwilę obecną Białoruś powoli, acz zdecydowanie stara się doprowadzić do sytuacji, w której nie będą istnieć żadne przejawy niezadowolenia społecznego czy niezależnego myślenia.

Prezentujemy tekst, który w oryginale ukazał się po angielsku tutaj. Kluby sportów walki znajdują się w wielu zeskłotowanych centrach kultury w Europie, prekursorami takiej aktywności byli niewątpliwie włoscy aktywiści. Od niedawna taki klub działa również na Rozbracie- Freedom Fighters Gym oferuje bezpłatne zajęcia muay thai, a oprócz tego odbywają się również zajęcia jogi i hula hoop. Z sali wyłożonej matą można korzystać również indywidualnie umawiając wizytę pod adresem Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Miłej lektury!Polityka nigdy nie była obca światu sportów walki. Można tu przywołać, postać Primo Carnery, ikony włoskiego faszyzmu lat 30-tych, czy Muhhamada Aliego, który reprezentował ruch black power w latach 60-tych, lub dominację Żydów w klubach bokserskich wschodniego Londynu przed i po II wojnie światowej, którzy używali swoich umiejętności w walce z Brytyjską Unią Faszystowską Mosleya. Również współcześnie, na scenie MMA z jednej strony mamy fińskiego neonazistę Niko Puhakkę a z drugiej anarchistę Jeffa Monsona. Mając to na uwadze, włoscy aktywiści rozwijają ten progresywny element. Przez ostatnie dziesięciolecia na skłotach powstawały oddolne antyfaszystowskie kluby sportowe. Głównie trenuje się w nich boks i i inne sztuki walki, ale nie tylko. Pierwszym z takich klubów był Palestra Popolare AntiFa Boxe (Antyfaszystowski Ludowy Klub Bokserski) otwarty w październiku 2001 w Turynie w zeskłotowanym centrum…

List od Debbie Vincent, skazanej na 6 lat pozbawienia wolności za „spiskowanie oraz szantaż” w związku z kampanią przeciwko największej w Europie firmie testującej na zwierzętach, Huntington Life Sciences.

 Rozbrat, miejsce powołane do życia w walących się, opustoszałych budynkach, stało się naszym głosem w rzeczywistości nazwanej „Wolną Polską”, która w tym roku obchodzi 25 lat. Rozbratowi stuknęła właśnie dwudziestka.

Właśnie upływa 20 lat, jak powstał Rozbrat. Dwadzieścia lat od momentu, gdy z opuszczonych i popadających w ruinę budynków, grupa ludzi stworzyła sobie dom. Wkładając w to mnóstwo pracy, zapału i czasu, stworzyła miejsce, w którym chcieli razem żyć, tworzyć, buntować się przeciwko regułom nie do zaakceptowania.

W mediach pojawiła się informacja o tym, że w zamian za opuszczenie skłotu Od:zysk zaproponowana została nam – ze strony nowego właściciela – nieustalona kwota pieniędzy. Prawdą jest, że są prowadzone rozmowy między nim, a osobą wielokrotnie reprezentująca nas w różnych sprawach prawnych. Prawdą jest też, że nieoficjalnie padła propozycja finansowa. Nie została ona jednak do dziś sprecyzowana. Nie wiemy czy jest realna. Jedno jest dla nas oczywiste, że ewentualnie takie środki muszą zostać przekazane na użyteczny, ogólnospołeczny cel, np. dla ofiar czyścicieli kamienic i brutalnych eksmisji. Nasz ruch zasadniczo nie przyjmuje na swoje bezpośrednie cele i działania dotacji.

20 marca ma dojść do drugiej licytacji „Od:zysku” czyli kamienicy przy poznańskim Starym Rynku, która jest okupowana od blisko roku. Wcześniej kamienica stała przez wiele lat pusta i zaniedbana, gdyż została porzucona przed dawnego właściciela. Budynek został nakładem olbrzymiej pracy i własnych środków przystosowany do zamieszkania i prowadzenia działalności społecznej. Mieszkają tu aktywiści społeczni, studentki, osoby ubogie, które wcześniej były eksmitowane z innych poznańskich kamienic. Dla wielu z nich Od:zysk jest jedyną szansą na to, by mieć dach nad głową.

Andrzej Mazurek, polski anarchista przebywający w greckich więzieniach od grudnia 2008 roku, został deportowany do Polski i obecnie znajduje się w półotwartym Oddziale Zewnętrznym w Chmielowie k. Tarnobrzegu. Informacje o jego sprawie można znaleźć tutaj. My natomiast pragniemy przybliżyć ją wam we wszelkich kontekstach, które pozwalają w pełni zrozumieć dlaczego domagamy się natychmiastowej wolności dla Mazurka i zaprzestania represji.

13 lutego 2014 r. Joel Bitar z Kanady, uczestnik protestów przeciwko G-20 w Toronto w 2010 r., został skazany na 19 miesięcy pozbawienia wolności. Bitarowi postawiono 26 zarzutów, prawie wszystkie odnosiły się do uszkodzenia mienia, które miało miejsce w czasie protestów przeciw G20. Oprócz niego zostały skazane również dwie inne osoby: na 24 i na 7 miesięcy pozbawienia wolności. Bitar był jednym z 1100 osób aresztowanych podczas szczytu G20, w trakcie największego masowego aresztowania w historii Kanady. Przeciwko interweniującej policji w późniejszym czasie złożono liczne skargi za brutalność i wykroczenia, odbyło się przeciwko niej kilka spraw oraz przeprowadzono publiczne śledztwo badające policyjną przemoc. Zobacz: G20 Toronto Collected Scenes of Police Brutality