W Polsce stała praca jest przywilejem. Norma to praca na czas określony, praca dorywcza, praca na umowę-zlecenie, umowę o dzieło, samozatrudnienie, darmowa praca wolontariacka i staże, praca w szarej strefie, telepraca, niewidzialna praca domowa, emigracja zarobkowa. Bywa, że jest to wybór, dla większości jednak – to konieczność. W Polsce fikcją są gwarancje minimalnego wynagrodzenia, przestrzegania maksymalnego czasu pracy, stabilności zatrudnienia. Norma to praca pozbawiona osłon socjalnych, ubezpieczeń zdrowotnych, składek emerytalnych. Bywa, że stać nas na ich indywidualne opłacanie, większość jednak skazana jest na ich ciągły brak. W Polsce przywilejem są zasiłki dla bezrobotnych, emerytury, renty, świadczenia z pomocy społecznej. Norma to brak pieniędzy do pierwszego, zadłużanie się w bankach i na „chwilówki”, szukanie pomocy u rodziny i bliskich. Można przeżyć w takich warunkach, lecz czy można w takich warunkach żyć? We wszystkich zawodach – od budowlańców po inżynierów, od pielęgniarek po medyków, od nauczycieli po naukowców, od ludzi kultury po emigrantki z Ukrainy, od ochroniarzy po personel sprzątający, od opiekunek do dzieci po wolontariuszy hospicjów, od kelnerów w restauracjach po kasjerki w centrach handlowych, od pracowników specjalnych stref ekonomicznych, po tych zatrudnianych przez agencje pracy tymczasowej, od sektora organizacji pozarządowych po międzynarodowe korporacje – dominuje niepewność jutra, niestabilność zatrudnienia, nieprzewidywalność…

W związku z pojawiającymi się informacjami o złym stanie technicznym skłotu Od:zysk, centrum społeczno-politycznego oraz miejsca zamieszkania grupy osób przy ulicy Paderewskiego 1, chcemy przedstawić stan faktyczny oraz tło działań władz miasta wobec nas.

Widmo podwyższenia płacy minimalnej wywołuje u polskich kapitalistów oraz liberalnych „ekspertów ekonomicznych” prawdziwą grozę. W dziesiątkach artykułów prasowych i na licznych konferencjach „eksperckich”, przeciwko płacy minimalnej wytaczają oni zazwyczaj jeden, najcięższy zarzut – jej wzrost ma rzekomo prowadzić do spadku zatrudnienia i zwolnień.

W swym zachowaniu wobec zwierząt wszyscy ludzie są nazistamiIsaac B. SingerDziś, 24 kwietnia, obchodzony jest międzynarodowy Dzień Przeciwko Wiwisekcji (eksperymentowaniu na zwierzętach). W związku z tym, warto przypomnieć sobie kilka istotnych faktów.

18 kwietnia 2015 roku w AKK Zemsta odbył się pokaz oraz spotkanie z autorkami i jedną z bohaterek filmu „La Comuna 9. Odzyskując miasto”. Nakręcony przez dwie krakowskie socjolożki dokument ukazuje ich codzienne doświadczenia w Medellin (Kolumbia), gdzie polityka staje się centrum życia wspólnoty. Autorki filmu, Anna Bednarczyk i Inga Hajdarowicz, spędziły tam 5 miesięcy, odbywając staże w dziedzinie planowania przestrzennego i partycypacji obywatelskiej.

Tuż przed Wielkanocą dowiedzieliśmy się, że szefem Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych nie będzie jego obecny prezes – Jarosław Pucek. Rozpisany na to stanowisko konkurs, wokół którego panowała niezła wrzawa, wygrał ktoś inny. Teraz były prezes obnosi się ze swoim zwolnieniem, jakby padł ofiarą czystek.

Geje i lesbijki wspierają górników. Rozmowa ze współzałożycielem grupy LGSM, która w latach 80. wspierała strajki górników w Walii

Minęły trzy tygodnie od pożaru przy ul. Roboczej, a władze Poznania pozostają głuche na prośby pogorzelców o zapewnienie lokum zastępczego - pisze do nas jedna z mieszkanek ewakuowanego budynku. Pożar bloku rozpoczął się ok. godziny 1.00 w nocy. Ogień początkowo odciął główne wyjście z budynku, więc wydostaliśmy się na przylegającą do niego galerię, gdzie czekaliśmy na straż pożarną. Wkrótce okazało się, że musimy opuścić teren bloku – strażacy, pomimo wstępnych zapewnień o całkowitej kontroli sytuacji i prośbach o pozostanie w mieszkaniach, rozpoczęli akcję ewakuacyjną. Ogień zajął dach bloku, w konsekwencji czego spaliło się całe piąte piętro, a akcja gaśnicza zniszczyła niższe kondygnacje budynku.

Z początkiem kwietnia kończy się okres ochronny na wysiedlenia. Poznański Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych zapowiada 300 eksmisji „na bruk”. Eksmisje będą się odbywać także z zasobów prywatnych, spółdzielczych i zakładowych. To tragedia dla setek, a może nawet tysięcy osób, nie tylko lokatorów-najemców, ale w ogóle lokatorów niekoniecznie odpowiedzialnych za przyczyny eksmisji: dzieci, kobiet, seniorów.

Zapraszamy do poparcia i czynnego udziału w kampanii antymilitarnej, która odbędzie się w całym kraju 23-29 marca, organizowana przez Federacje Anarchistyczną oraz poparta przez wiele grup i organizacji wolnościowych. Mamy zamiar ją zorganizować w jednym tygodniu, by wspólnie powiedzieć mocnym głosem, że nie zgadzamy się na zwiększone wydatki na zbrojenia.

Głośny film dokumentalny z końca 2013 r. na temat warunków pracy w Amazonie. Dziennikarz BBC wysłał pracownika z ukrytą kamerą do magazynu Amazon w Swansea (Walia). Pracuje w okresie przedświątecznym jako piker, za 6,50 do 8,25 funtów na godzinę, w zależności od zmiany. Każdego dnia musi przejść od 9 do 18 km w czasie 10,5-godzinnej zmiany. Ręczny skaner mówi mu, ile sekund ma na pobranie kolejnego towaru. Błędy sygnalizowane są dźwiękiem. Menedżerowie kontrolują jego produktywność, upominają, grożą karą dyscyplinarną. Pracownik, który jest trzy razy chory, zostaje zwolniony. Ten rodzaj pracy zmianowej pod presją stanowi zagrożenie dla zdrowia – mówi ekspert.

Stowarzyszenie Prawo do Miasta (PdM) stanęło w obronie swojego wiceprezydenta Macieja Wudarskiego po tym, jak lokalny dziennik, Głos Wielkopolski, ujawnił, że posiada on kamienicę, w której dokonywał eksmisji lokatorów. PdM nie widzi problemu. Przyznaje, że wiedziało o całej sytuacji i mimo tego udzieliło Wudarskiemu pełnego poparcia, zarówno jako kandydatowi na prezydenta miasta, jak też w momencie obejmowania wiceprezydentury. Swoje stanowisko Stowarzyszenie określiło w kilku punktach opublikowanych na stronach internetowych. Wyjaśnienia opierają się na tezach, do których nie sposób się nie odnieść.

Prezydent Jacek Jaśkowiak, rozpoczynając swoją kadencję, złamał wyborczą obietnicę. Wycofał się mianowicie z projektu powołania Biura Interwencji Lokatorskiej. Biuro miało pomagać lokatorom, którzy padli ofiarą nieuczciwych działań właścicieli i czyścicieli kamienic. Nie trzeba chyba wyjaśniać, że samo powołanie takiej komórki w urzędzie miasta oznaczałoby wyraźne opowiedzenie się przeciwko praktykom, jakie miały miejsce w wielu poznańskich kamienicach (Piaskowa, Stolarska, Strusia, Niegolewskich, Wierzbowa i wiele innych). Byłoby wyrazistą deklaracją miasta, że samorząd lokalny nie zamierza tolerować nielegalnych wysiedleń i eksmisji „na bruk”, której ofiarami często padają osoby o niskim statusie materialnym. Niechęć i odmowa powołania tego rodzaju biura rodziła uzasadnione podejrzenia, że obecne władze nadal zamierzają przede wszystkim chronić interesy właścicieli kamienic, a nie lokatorów. Wynikało z tego, że dotychczasowa polityka mieszkaniowa, która doczekała się wielu krytycznych ocen, będzie kontynuowana.

Umorzeniem zakończyło się śledztwo przeciwko jednemu z uczestników poznańskiego środowiska anarchistycznego, oskarżonego przez poznańską policję o spowodowanie strat w wysokości 3000 zł w lokalu "Brogans" należącym do szefa Wielkopolskich Patriotów, Macieja Witzberga. Wniosek o ściganie sprawców złożył sam Witzberg. Sprawie nadał rozgłos Głos Wielkopolski publikując utrzymany w sensacyjnym tonie artykuł napisanym przez Agnieszkę Świderską, etatową dziennikarkę dziennika, a prywatnie sympatyczkę nacjonalistów (na fotografii [1] pierwsza z prawej, w pubie "Brogans" wraz z Maciejem Witzbergiem [2] i pozostałymi bojówkarzami Wielkopolskich Patriotów). Zapoczątkował on medialną nagonkę na poznańskie środowisko anarchistyczne.

Drugie spotkanie z cyklu "Zamiast edukacji" poświęcone zostało zagadnieniom związanym z szeroko pojmowaną demokracją szkolną (Relacja z pierwszego spotkania). Dyskusja skupiona została wokół refleksji na temat obecnego stanu uspołecznienia polskich szkół i wpływu jaki mają na nie rodzice czy uczniowie. Istotną częścią spotkania było jednak przedstawienie przez moderatora alternatywnych rozwiązań zarządzania szkołą. W Polsce i na świecie istnieje kilkaset alternatywnych, demokratyczno-wolnościowych szkół próbujących budować swoje placówki w oparciu o egalitarne i samorządne zasady.