Nikt nie zna precyzyjnej odpowiedzi na to pytanie. Pozostają szacunki. Tym bardziej oburzył mnie artykuł z 21 października 2011 na portalu Money.pl ”Policzyliśmy ile zarabia Kościół” mający pretensje do kompletności. Autor Andrzej Zwoliński podliczył i podał we wprowadzającym w błąd tytule – 3 mld zł. rocznie, w tym 1,22 mld z tacy ! Niemal grosze. Nie tylko kościół ale kolejne rządy, samorządy, a nawet spółki z udziałem skarbu państwa świadczące różne daniny i usługi na rzecz kościoła nie są zainteresowane w ujawnianiu kosztów ponoszonych w rezultacie przez podatników.

W Polsce i na świecie trwają protesty przeciwko ustawodawstwie, które internauci uznają za zagrożenie dla ich podstawowej wolności. Jakie byłyby konsekwencje wprowadzenia w Stanach Zjednoczonych SOPA i podpisania ACTA przez kraje Unii Europejskiej?Aleksandra Bilewicz: Plany wprowadzenia w Stanach Zjednoczonych SOPA (Stop Online Piracy Act) wywołały falę protestów internautów, na jeden dzień wyłączona została anglojęzyczna Wikipedia, a Google przyodział się w czerń. Plany wprowadzenia w Polsce ACTA (Anti-Counterfeiting Trade Agreement) wywołały przez ostatni weekend serię ataków na polskie strony rządowe. Jakie jest rzeczywiste zagrożenie tych ustaw dla dzielenia się własnością intelektualną?

Na ogół władzy nie widać, chyba że spostrzegamy jej kontury w oporze wobec ucisku (ale wtedy „władza” zaraz albo likwiduje, albo zagospodarowuje opór). Nagą władzę, jak „króla bez ubrania”, można także zobaczyć gdy coś pęka w bezściegowym przekazie o narodzie, wolnych rynkach i demokracji. No i właśnie mamy do czynienia z takim pęknięciem.

Pracownik sklepu protestował przeciwko temu i został zwolniony. Handlowcy wolą wyrzucić żywność, bo od darowizny musieliby zapłacić podatek. - Jedzenie wyrzucane było dwa razy dziennie, najwięcej wieczorem. Nie worki, ale całe transportery, w sumie po cztery, pięć. Pieczywo, mięso, warzywa, owoce - opowiada Andrzej Klimczak, który w zeszłym roku przez osiem miesięcy był zastępcą kierownika sklepu Tesco w Siemianowicach przy ul. Niepodległości. - Ja też musiałem to robić, chociaż byłem przerażony. Jestem wierzący, dla mnie wyrzucanie chleba to grzech.

O polskim uniwersytecie trudno usłyszeć dobre słowo. Jeśli temat w ogóle pojawia się w dyskursie publicznym, to najczęściej dowiadujemy się, że jest źle, że poziom nauczania niski, zarobki marne, osiągnięć na arenie międzynarodowej brak, a młodzi zdolni uciekają za granicę itp. Nawet liczebność studentów, która przez wiele lat stanowiła jeden z nielicznych powodów do zadowolenia, zaczęła ostatnio spadać w związku z niżem demograficznym.

Podczas tegorocznej kampanii wyborczej działo się niewiele, a podobieństwo retoryki największych partii raziło nawet niezbyt zainteresowanych polityką obserwatorów, potęgując wrażenie bezalternatywności obecnego stanu rzeczy.. Charakterystyczne, że bodaj największa zgoda panowała w kwestii potencjalnie najbardziej kontrowersyjnej: planów eksploatacji gazu łupkowego. Polityczny konsens odzwierciedla zresztą nastroje społeczne: 73% obywateli naszego kraju popiera wydobywanie gazu z łupków z polskich złóż, które ocenia się jako największe w Europie. Trudno się dziwić takim wynikom sondaży, bo przecież zachwalana od kilkunastu miesięcy przez media, ekspertów i rząd wizja łupkowego eldorada, która ma zapewnić Polsce ogromne zyski i tak pożądaną niezależność od dostaw gazu ze wschodu nie spotkała się praktycznie z żadną poważniejszą krytyką. Gorzej, nie towarzyszyła jej też żadna autentyczna debata. Nie można za taką uznać serii tekstów negujących zagrożenia zawiązane z eksploatacją gazu łupkowego przy jednoczesnym braku publikacji owe zagrożenia artykułujących.

Na kanwie dzisiejszej (17 listopada) konferencji prasowej dyrektora Zarządu Komunalnych Zasobów Mieszkaniowych Jarosława Pucka, podsumowujemy zwięźle jego działalność w ostatnim „sezonie eksmisyjnym”. Równie istotny jest jej nieprzypadkowy kontekst.

Firmy powiązane z Wielkopolskim Bankiem Spółdzielczym skupują kamienice w Poznaniu, a grupa osiłków zmusza lokatorów do wyprowadzki. "Oczyszczono" tak już co najmniej dwie kamienice. Mieszkańcy trzeciej się bronią. Od trzech tygodni opisujemy dramat, jaki przeżywają mieszkańcy kamienicy leżącej przy skrzyżowaniu ul. Garbary i Estkowskiego. Kupiła ją Kappa Inwest, firma powiązana z Wielkopolskim Bankiem Spółdzielczym, który działa pod szyldem NeoBanku. Kiedy zmienił się właściciel, osiłki w czarnych skórach zaczęły nachodzić lokatorów, każąc im się wyprowadzać. Wymontowano drzwi wejściowe i okna na klatkach. Lada dzień miał się zacząć "większy remont".

Niecałe dwa lata temu prowadziłem spotkanie o konferencji klimatycznej ONZ w Kopenhadze. Mała, przytulna kawiarnia dobrze maskowała niedobór publiczności. Bo choć z konferencją wiązano bardzo duże nadzieje, to jednak nie przykuła ona uwagi ludzi, którzy na co dzień nie zajmują się tym tematem. W Łodzi też nie. W środku rozmowy jeden pan wręczył nam kartkę z wydrukowanym wykresem. Na osi poziomej były pory roku, na pionowej – zainteresowanie opinii publicznej globalnym ociepleniem. „Widzicie państwo, najwięcej strachu jest latem, potem nikt się już nie przejmuje” – zażartował. Nawet to było zabawne, choć ze wszystkich na sali Julia Michalak z Greenpeace’u śmiała się chyba najmniej.

Gromadzimy się solidarnie, aby wyrazić swój sprzeciw wobec masowej niesprawiedliwości. Nie możemy przy tym zapominać o powodach, które nas tu sprowadziły. Piszemy, by pokazać wszystkim ludziom na całym świecie, którzy czują się pokrzywdzeni przez działania globalnych korporacji, że jesteśmy ich sojusznikami. My, zjednoczony tu lud, chcemy zwrócić uwagę na pewne prawdy. Że przyszłość gatunku ludzkiego zależy od współpracy jego przedstawicieli. Że nasz system polityczny powinien chronić nasze prawa, a w sytuacji gdy jest na to zbyt skorumpowany, każdy z nas ma obowiązek walczyć o prawa swoje i swoich sąsiadów. Że wszelka władza demokratycznych rządów pochodzi od ludu, ale globalne korporacje nie pytają nikogo o zgodę, gdy zawłaszczają bogactwo innych ludzi i naszej planety. Że w sytuacji, gdy o wszystkim decyduje potęga ekonomiczna, nie jest możliwa żadna prawdziwa demokracja. Przemawiamy do was w sytuacji, gdy korporacje – stawiające zyski ponad ludźmi, własne interesy ponad sprawiedliwością, dominację ponad równością – kierują tak naprawdę naszymi władzami. Zebraliśmy się tu pokojowo, do czego mamy demokratyczne prawo, by uświadomić wszystkim te fakty.

1999, 30 listopada-3 grudnia. Porażka szczytu Światowej Organizacji Handlu w Seattle (USA). Masowe demonstracje uliczne i konflikty między krajami bogatymi i rozwijającymi się prowadzą do porażki szczytu. Wydarzenie ma ogromny oddźwięk medialny i wpływa na rozwój ruchu alterglobalistycznego.

Jeżeli dochodzi do rozprawy w sądzie pracy, oznacza to przegraną pracowników na poziomie zakładu pracy. Bo nie byli zorganizowani, bo nie umieli sprzeciwić się, gdy zwalniano ich kolegę lub koleżankę. Walka o interesy pracownicze musi zacząć się od pokonania indywidualistycznego myślenia.

Rzeczywistość nie pasuje do słusznego schematu interpretacyjnego? Tym gorzej dla rzeczywistości. Kliniczny wręcz przykład takiego podejścia dał pewien redaktor "Gazety Wyborczej" specjalizujący się w problematyce międzynarodowej, zaraz po zamachach w Norwegii. Dowiedzieliśmy się, że na bank stoją za nimi muzułmanie, bo, jak głosił jeden z argumentów, jest ich w Norwegii dużo.

Eksmisja donikąd – jak wolą mówić komornicy – będzie możliwa od 17 listopada. Tego dnia bowiem upływa rok od wyroku Trybunału Konstytucyjnego uchylającego par. 4 art. 1046 kodeksu postępowania cywilnego. Rok, o który parlament poprosił sędziów, aby przygotować następcę przepisu chroniącego przed utratą dachu nad głową. W tworzenie prawa zaangażowane są setki osób. Tej armii umknęło, że pozwolili wyrzucać ludzi na ulicę.

Niejednemu starszemu telewidzowi łezka mogła się zakręcić w oku podczas oglądania relacji z gdańskiego Marszu Pustych Garnków przygotowanej 28 sierpnia przez lokalną TVP Info. Regionalna trójmiejska "Panorama" sięgnęła po stare "dobre" wzorce przedstawiania demonstracji opozycyjnych przez Dziennik Telewizyjny w latach 80 zeszłego wieku.