Kiedy wybuchła epidemia w Polsce, wraz z grupą aktywistów i aktywistek organizowaliśmy protest przeciwko podwyżkom cen biletów komunikacji miejskiej w Poznaniu. 10 marca od rana byliśmy z plakatami i transparentami na radzie miasta. Przed wejściem do sali obrad ustawiono już stojak z płynem do dezynfekcji rąk, ale jeszcze nikt nie nosił masek ani nie zachowywał odległości i oddychaliśmy pełną piersią.

Od kilku miesięcy obserwujemy szczególne narastanie ksenofobii i rasizmu na całym świecie. „Szczególne” w takim sensie, że związane stricte z rozwojem pandemii. Dlaczego tak się dzieje?

Rozpoczynamy czwarty tydzień narodowej kwarantanny, licząc od momentu wprowadzenia stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce 13 marca 2020 r. Niektóre samorządy już kilka dni wcześniej zadecydowały o pewnych działaniach i obostrzeniach w związku z zagrożeniem COVID-19. Mieliśmy zatem czas przyjrzeć się sytuacji. Teraz wypadałoby odpowiedzieć sobie na pytanie, co się właściwie dzieje?

Okazuje się, że konstytucja nie chroni naszych swobód w okresach największego zagrożenia. Obecnie stan epidemii wykorzystuje się do pozbawienia nas praw obywatelskich i socjalnych. Kiedy jesteśmy odizolowani w domach i obserwowani na ulicach, kiedy nie wolno nam zbierać się oraz protestować, władza dewastuje dotychczasowy ustrój i depcze resztki wolności, przekonując, że to dla naszego dobra. Nie było jednak dyktatury, która twierdziłaby inaczej. Nie znaczy też to, że nie dojdzie do buntu społecznego tylko dlatego, że zostanie on zabroniony.

W związku z pandemią wszyscy musimy się liczyć z ingerencją władzy w struktury społeczne i rewizją wszystkich dotychczasowych zasad na jakich funkcjonowaliśmy.

Pandemia koronawirusa spowodowała, że wszyscy oczekujemy ujemnych skutków ekonomicznych. Rząd przygotował specjalną ustawę z zapisami, które uderzają z całą mocą we wszystkich pracujących. Mamy pracować dłużej, ciężej i za dużo mniejsze pieniądze. Rządzący chcą z tego kraju zrobić obóz pracy. Celem jest utrzymanie dotychczasowej władzy.

O sytuacji poznańskich bezdomnych w okresie pandemii COVID-19 rozmawiamy z Kornelią Piotrowską, członkinią Zarządu Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów, pracownicą socjalną, streetworkerką i osobą, która 12 lat przepracowała w schronisku dla bezdomnych.

„Zastań w domu” – nawołują nagłówki na portalach informacyjnych. Powtarzają to zatroskani celebryci i politycy. Tymczasem każdego dnia miliony osób wychodzi do pracy i wraca do domów. Co z ich bezpieczeństwem?

Na pewno słyszeliście, że tragiczna sytuacja w związku z epidemią koronawirusa we Włoszech to wina samych mieszkańców tego kraju. Mieli bagatelizować zalecenia i ograniczenia władz. Nieodpowiednie zachowanie z pewnością może i przyczynia się do pogłębienia kryzysu zachorowań. Tak naprawdę jednak tego typu narracja to tylko próba zrzucenia odpowiedzialności za zaistniały stan rzecz na samo społeczeństwo.

Pandemia koronawirusa to nie tylko problem tzw. „pierwszego świata”, choć tak próbują ją przedstawiać biznesowe elity. To choroba całego systemu – świata opartego na nieograniczonej konsumpcji i ulgach dla uprzywilejowanych. To nie biedni doprowadzili do szerokiego rozprzestrzenia się wirusa – oni nie mogą sobie pozwolić na podróże. To kapitał jest głównym dystrybutorem, a w przyszłości beneficjentem obecnego kryzysu. Kiedy słyszymy: pomóżcie przedsiębiorcom, myślimy być może: o, wsparcie dla małych podmiotów, może spółdzielni. W praktyce częściej za kryzys płacą pracownicy, nie szefowie czy pracodawcy.

W związku z rozprzestrzenianiem się koronawirusa rządy na całym świecie podejmują nadzwyczajne środki pod hasłem walki z epidemią. Bez wątpienia ochrona naszego życia i zdrowia jest sprawą najważniejszą. Wprowadzaniu nadzwyczajnego prawa często towarzyszą jednak – teraz i w przeszłości – nadużycia ze strony władzy. Epidemiologiczny kryzys uderza ze zdwojoną mocą w najbiedniejsze warstwy naszego społeczeństwa, kiedy elity potrafią doskonale zabezpieczyć swoją przyszłość.

Nie jeden raz podwyżka cen biletów stała się iskrą powodującą wybuch niezadowolenia społecznego. Ostatni taki przypadek znamy z Chile z ubiegłego roku. Możemy także podać przykłady z drugiego końca świata – np. z Chin. Także w Poznaniu nacisk społeczny sprawił, że zmieniała się polityka transportowa miasta.

16 miesięcy walki poznańskich portierek i portierów o zaległe wynagrodzenieMiasto obojętne, PIP bezradna, Prokuratura opieszała

Zaplanowane przez ratusz na rok 2020 horrendalne podwyżki cen biletów MPK o 20% są nie do przyjęcia. Władze miasta twierdzą, że od 8 lat nie było podwyżek i dziś jednym posunięciem chcą nas cofnąć do epoki polityki transportowej Ryszarda Grobelnego. Sprzeciwiamy się temu z kilku zasadniczych powodów.

Począwszy od 15 listopada tego roku Iranem wstrząsnęły największe i najgwałtowniejsze protesty od czasów Rewolucji Islamskiej w 1979 roku. Miliony ludzi wyszły na ulicę, ponad 200 osób zginęło. Iskrą zapalającą lont była podwyżka cen paliwa, ale w rzeczywistości to tylko ostatni element wzrastającego od lat gniewu wobec teokratycznego reżimu.