W pierwszej części „Liberalnego miasta zwierząt” pisałem, że autorzy Zoopolis zasadniczo nie zapuszczają się zbyt głęboko w zagadnienia ekonomiczne i nie dostrzegają związku między zmianami struktury gospodarki kapitalistycznej a stosunkiem ludzi do zwierząt. W części drugiej postaram się naświetlić jaki jest ich stosunek do ekologii.

Wydawca Zoopolis okrzyknął książkę autorstwa Sue Donaldson i Willa Kymlicka „jednym z najważniejszych, najbardziej inspirujących i najszerzej komentowanych dzieł filozoficznych na temat relacji ludzko-zwierzęcych, jakie powstały w ostatnich parudziesięciu latach”. Jej celem jest przedstawienie „gruntownej przemiany kulturowej”, która ma doprowadzić do „definitywnego końca eksploatacji zwierząt”. Zoopolis ma też być „gotowym projektem przyszłej ludzko-zwierzęcej koegzystencji”.

Po analizie zgromadzonych dokumentów zweryfikowaliśmy główne argumenty władz UAM na rzecz likwidacji Domu Studenckiego Jowita. Dochodzimy do wniosku, że kanclerz UAM Marcin Wysocki jawnie wprowadzał w błąd opinię publiczną, społeczność uczelni i media. Skutkiem przedstawiania nieprawdziwych informacji jest działanie na szkodę publicznego majątku o wysokiej wartości.

Do redakcji rozbrat.org napłynął tekst podpisany przez X, Y, Z – przedstawiających się jako żołnierze Sił Zbrojonych Ukrainy „związani z ruchem anarchistycznym”. W zamyśle autorów miała to być polemika z artykułem jaki został opublikowany wiosną br. w niemieckim czasopiśmie Wildcat pt. „Putin uważa nas za mięczaków”, i którego pełne tłumaczenie umieszczono na stronie rozbratowej. W istocie tekst autorstwa X, Y, Z nie jest – moim zdaniem – polemiką w ścisłym tego słowa znaczeniu, powiela on bowiem te tezy, które krytykował artykuł Wildcata. W odpowiedzi niemieckiemu czasopismu X, Y, Z nie wnoszą niczego nowego, a ich celem jest jedynie dyskredytacja oponentów. Rozbrat zdecydował się jednak tę „polemikę” opublikować.

4 czerwca 2023 na stronie internetowej rozbrat.org opublikowano artykuł pt "Putin uważa nas za mięczaków. Wojna w Ukrainie". Materiał ten ukazał się pierwotnie na łamach niemieckiego pisma Wildcat (nr 111/2023), z "którego redakcją środowisko Rozbratu utrzymuje kontakty od ponad dwóch dekad". "Rozbrat" podkreśla we wstępie do publikacji, iż uważa "publikację tego tekstu za celową, a nawet niezbędną", również po to by "odzyskać odwagę krytycznej oceny tego, co się dzieje i zacząć wyrażać wprost swoje opinie."

Obecnie zagraniczna pomoc finansowa pokrywa ponad połowę budżetu państwa ukraińskiego. Ta całkowita zależność od pomocy zagranicznej wymusza triumfalistyczną narrację, że ukraińskie zwycięstwo jest nieuchronne – jeśli Zachód wyśle jeszcze więcej pieniędzy i coraz potężniejszą broń. Aby podtrzymać tę narrację, ukraińscy żołnierze są poświęcani w krwawych bitwach...

Poniżej przedstawiamy wykład wygłoszony przez Harrego Cleavera na konferencji poświęconej Piotrowi Kropotkinowi zorganizowanej przez Rosyjską Akademię Nauk w 150 rocznicę jego urodzin, odbytej w Moskwie, Petersburgu i Dimitrowie w dniach 8-14 grudnia 1992 („Kropotkin, Self-valorization and the Crisis of Marxism”, w: Anarchist Studies, 24 luty, 1993). Artykuł umieszczamy na naszych stronach w związku z cyklem „Wprowadzenie do anarchizmu” i prezentacją dotyczącą „Pomocy wzajemnej”, a wcześniej „Państwa”. Zapisy obu znajdziecie na naszym FB. cle Warto też zwrócić uwagę, iż Cleaver stara się nie tylko „odświeżyć” teoretyczny dorobek Piotra Kropotkina, ale także jego wystąpienie miało miejsce w ważnym kontekście historycznym – transformacji ustrojowej w Rosji i krajach „bloku wschodniego”, która zaszła na początku lat 90. Zmienione warunki funkcjonowania życia gospodarczego i politycznego stawiały nowe zadania przed ruchem wolnościowym i zmuszały go do – o czym mówił Cleaver – przeformułowania swoich strategii działania. Polecamy również zapis spotkania otwartego seminarium „Wprowadzenie do marksizmu autonomistycznego” z dnia 12 grudnia 2022 roku dostępny na YouTube.

Ostatnio, 1 maja, w obwodzie briańskim wysadzono pociąg towarowy przewożący paliwo, a w obwodzie leningradzkim linie wysokiego napięcia. Nikt nie zginął. Jednocześnie wybór daty, Święto Pracy, nie był ponoć przypadkowy. Tak przynajmniej twierdziła jedna z rosyjskich anarchistycznych witryn internetowych. Kolejnego dnia około Briańska znowu wysadzono pociąg. O tym, że akcje tego typu mają realnie miejsce i nie są sporadyczne, świadczy choćby fakt, że Kreml znacznie zaostrzył w ostaniach miesiącach za nie kary – do dożywocia włącznie.

Ponownie mrok zagościł w porządnych mieszczańskich poznaniaków sercach. Spokój ich ducha oraz poczucie ładu zakłóciło złowrogie graffiti na odnowionej fasadzie kamienicy „Otwórzmy granice” i „Jebać mury i mundury”. Jeden ze wzburzonych mieszczan, prowadzący profil „Poznaniator” pokusił się nawet o dosadne „życzenia” w stosunku do osób, które wykonały graffiti „Z całego serca, chciałbym życzyć panom „FLOR’owi”, „otworzycowi granicowi” i „jebaczowi murowo mundurowemu”, żeby zapadli na jakąś rzadką i nierefundowaną zarazę i żeby im obie lewe ręce uschły na wiór, oraz żeby ich dzieci dekadami pamiętały jakich genetycznych zjebów mają za rodziców”. Ot takie życzenia, typowe dla tych, którzy najwyraźniej lubują się w czystości odnowionych fasad.

Od opisanego tu spotkania minęły już niemal dwa miesiące. Sporo czasu, a jednak nadal rezonuje mi ono w głowie. Postanowiłem więc zrelacjonować częściowo jego przebieg i podzielić się swoimi przemyśleniami. Tym bardziej, że wciąż niestety przybywa ofiar bezwzględnej polityki granicznej

„Oficjalnie, licząc od sierpnia 2021 roku do końca grudnia 2022 r., polscy pogranicznicy przyznali się do 50.668 push-backów. Oni nazywają to „odstawieniem do linii granicy”. Skala zjawiska jest zatem ogromna”. Wywiad z Katarzyną Czarnotą, socjolożką zaangażowaną w działania w związku z kryzysem humanitarnym na granicy polsko-białoruskiej.

Od początku lat 90. do 2010 roku – te dwie dekady charakteryzowały się najniższą liczbą ofiar od zakończenia II wojny światowej, które zginęły bezpośrednio w konfliktach zbrojnych. Jednak ostatnie dziesięć lat przyniosło wyraźny wzrost napięć i tym samym liczbę zabitych. Obok wojny w Ukrainie (od 2014 r.), trwają jeszcze znaczące starcia zbrojne w Jemenie (od 2015 r.) i Syrii (od 2011 r.). Dlaczego do nich doszło?

Rozmowa z Iwanem Astashinem, oskarżony o podpalenie FSB [Federalnej Służby Bezpieczeństwa] w Dzień Czekisty. W rezultacie tego Astashin został skazany na 13 lat więzienia o zaostrzonym rygorze. Spędził w za kratkami 10 lat, a po wyjściu na wolność otrzymał 8 lat dozoru policyjnego. Udało mu się wyemigrować na Zachód. Wywiad pierwotnie, w formie audio, został opublikowany na kanale dissident.by – białoruskiej inicjatywy na rzecz praw człowieka.

W trzech częściach publikujemy artykuł zaprzyjaźnionego z naszym środowiskiem białoruskiego anarchisty, w których przedstawia on swój pogląd na temat wojny w Ukrainie. Tekst powstał kilka miesięcy temu z zamiarem opublikowania w piśmie A-Tak, którego wydanie nowego numeru się opóźnia. Zdecydowaliśmy się zatem na publikacje materiału na naszej stronie internetowej. Uważamy, że jest to ważny głos w dyskusji na temat sytuacji nie tylko w Ukrainie, ale też całej Europie Wschodniej oraz tutejszego ruchu anarchistycznego i wolnościowego.

W trzech częściach publikujemy artykuł zaprzyjaźnionego z naszym środowiskiem białoruskiego anarchisty, w których przedstawia on swój pogląd na temat wojny w Ukrainie. Tekst powstał kilka miesięcy temu z zamiarem opublikowania w piśmie A-Tak, którego wydanie nowego numeru się opóźnia. Zdecydowaliśmy się zatem na publikacje materiału na naszej stronie internetowej. Uważamy, że jest to ważny głos w dyskusji na temat sytuacji nie tylko w Ukrainie, ale też całej Europie Wschodniej oraz tutejszego ruchu anarchistycznego i wolnościowego.