W ocenie Centrum Praw Człowieka „Wiosna” obecnie w białoruskich więzieniach przebywa 11 więźniów politycznych. W grupie tych więźniów jest również trójka anarchistów - Igor Oliniewicz, Mikołaj Dziedok i Aleksander Franckiewicz. Zgodnie z opinią organizacji broniących praw człowieka w trakcie ich sprawy karnej: „Rażąco naruszano praw skazanych dają podstawy do przypuszczeń, że proces ich nie był obiektywny i bezstronny, a wydane wyroki są bezpodstawne i niezgodne z prawem”.Żaden z oskarżonych mimo stosowanych wobec nich praktyk zastraszania, szykan i przemocy nie przyznał się do pełnego zakresu czynów zawartych w akcie oskarżenia.

Na najbliższej sesji w dniu 16 kwietnia 2013 roku pod obrady Rady Miasta Poznania zostanie przedstawiony dokument pt.: „Polityka mieszkaniowa Miasta Poznania na lata 2012-2022”. Zawiera on szereg wytycznych dla władz samorządowych. Poniżej publikujemy uwagi do dokumentu sporządzone przez Wielkopolskie Stowarzyszenie Lokatorów, które skupiło się na trzech zasadniczych elementach.

W Gazecie Wyborczej ukazała się cukierkowa recenzja kampanii miasta pod nazwą. „Poznań daje pracę”. Artykuł nie tylko przesadza w pozytywnej ocenie realnych korzyści z wydanych na kampanię publicznych pieniędzy, ale także zafałszowuje obraz sytuacji na poznańskim runku pracy. Brak mu niezbędnego krytycyzmu, a nawet - powiedziałbym - obiektywizmu. Kampanie oceniliśmy już wcześniej (czytaj TUTAJ), ale ten artykuł prowokuje do kolejnej riposty.

Na Półwyspie Koreańskim obserwujemy wzrost napięcia przekraczający typowe dla tego regionu epizody. Postawione w stan militarnej podległości agencje informacyjne publikują oświadczenia o stanie wojny i możliwym nuklearnym odwecie. Mieszkańcy Azji Południowo-Wschodniej mierzą się z kolejną odsłoną atomowego zagrożenia, którego fundatorami są rządy.

Kilkanaście dni po tym jak przez centrum Wrocławia przeszła licząca około 1200 osób demonstracja pod hasłem „Wrocław Dla Wszystkich bez Nienawiści”, urzędnicy miejscy postanowili przeprowadzić w mieście czystkę – wysiedlić około 100 osób, obywateli Unii Europejskiej pochodzenia rumuńskiego w tym 70 proc. dzieci. Gdzie? Nieważne, byleby ich nie było widać. Dlaczego? Bo tak nam wygodnie. Parada „Wrocław Dla Wszystkich Bez Nienawiści” była zorganizowana w odpowiedzi na ataki rasistowskich środowisk skrajnie prawicowych, niechętnych innym nacjom.

Wreszcie miasto ma jakąś propozycję dla lokatorów, którzy brutalnymi sposobami wyrzucani są z mieszkań przez tzw. „czyścicieli kamienic”. Niestety nie jest to propozycja dla wszystkich. Szansę na lokale komunalne otrzymają mieszkańcy kamienic prywatnych i tych o nieuregulowanym stanie prawnym, którzy posiadają przydział administracyjny i ukończyli 70 lat.

Politycy chętnie instrumentalizują dynamiczne lokalne subkultury i zaprzęgają je jako zaleta konkurencyjna w rywalizacji z innymi miastami. W tym kontekście kulturalne środowiska artystów i inne „kreatywne”, subkulturowe sceny, w tym także skłoty i samozarządzane centra społeczne, przyjęły nową funkcję, jako że uatrakcyjniają przestrzeń miasta. Ładują ją kapitałem kulturowym, który w schemacie polityki „kreatywnego miasta” zostaje przez inwestorów przekształcony w kapitał gospodarczy - pisze Margit Mayer we wstępie do książki „Squatting in Europe: Radical Spaces, Urban Struggles”

Agencje pośrednictwa pracy są na polskim rynku pracy zjawiskiem zasadniczo nowym. Łączy się go z procesem postępującego uelastycznienia i prekaryzacji siły roboczej. Na tyle dobrze widocznego i głębokiego, że zaczęto nawet sugerować, iż nastąpiła istotna zmiana jakościowa, która zadecydowała o pojawianiu się nowej klasy społecznej – prekariatu. Prekariat doczekał się opisów (prób zdefiniowania) przynajmniej na cztery sposoby: egzystencjalny (doświadczenie niestabilności i związane z tym obawy, lęki itd.), ekonomicznych (upośledzenie i wykluczenie materialne), makrosocjologicznym (transformacje i segmentacje rynku pracy) oraz formalnym odwołujący się do kategorii prawnych. W ostatnim rozumieniu zmiany ustawowe jednocześnie odzwierciedlają i pogłębiają destabilizację zatrudnienia na poziomie: czasu pracy, płacy, zatrudnienia i podaży pracy.

Komisja Krajowa OZZ Inicjatywa Pracownicza wyraża swoje poparcie i solidarność ze strajkiem generalnym na Śląsku, który odbędzie się 26 marca. Zwracamy się z apelem do wszystkich komisji naszego związku oraz wszystkich osób wspierających i sympatyzujących z OZZ Inicjatywa Pracownicza o aktywne wsparcie demonstracji i pikiet solidarnościowych ze Śląskim Strajkiem Generalnym.

Ewa Wójciak, dyrektorka Teatru Ósmego Dnia, na swoim prywatnym profilu Facebooka umieściła wpis, emocjonalnie komentując wybór nowego papieża. Adresowany był do jej przyjaciół i najbliższego otoczenia. W związku z tą wypowiedzią do studia WTK zaprosiła ją Agnieszka Gulczyńska. Ewa Wójciak swoich słów się nie wyparła, choć zastrzegła, że chyba nie powinno się komentować prywatnych wpisów na internetowym profilu. Rada miasta za określenie papieża dostanym słowem, zaapelowała do prezydenta miasta o jej odwołanie z funkcji.

Karolina przez 22 lata pracowała w jednym z poznańskich zakładów przemysłowych. Straciła pracę w wyniku redukcji etatów w 2009 r. Wtedy uzyskała zatrudnienie w miejskim żłobku, gdzie do dziś pracuje jako pokojowa. Na rękę dostaje od 900 do 1400 zł, w zależności od wysokości premii. Dodatkowo otrzymuje 450 zł alimentów na córkę. Obie się uczą. Karolina kończy szkołę średnią, a jej córka uczy się w gimnazjum, dlatego trudno im podjąć dodatkową pracę. Drugi etat to chleb powszedni dla pracownic poznańskich żłobków. Bez niego wiele z nich nie utrzymałoby siebie, ani rodziny. Mimo niskich zarobków Karolina nie chce zmieniać zatrudnienia. Bezrobocie rośnie, coraz trudniej o stałą umowę o pracę, a córka, żeby móc się uczyć, potrzebuje stabilizacji.

Jesteśmy świadkami sytuacji, kiedy podglądnięta na Facebooku prywatna opinia o nowo wybranym papieżu, posłużyła do rozpętania nagonki i szykan. Gromy i biurokratyczne restrykcje spotykają osobę, która miała odwagę przyznać się - zapytana publicznie na antenie lokalnej telewizji - do swoich prywatnych poglądów. Miarą uczciwości stają się konwenanse, a nie udział (choćby przez milczące poparcie) w zbrodniczym procederze.

Sprawa dwóch jezuitów, którzy oskarżyli swojego ówczesnego prowincjała Jorge Bergoglio o to, że doniósł na nich dyktaturze wojskowej, to tylko jeden z wielu epizodów rozprawy z lewym skrzydłem Kościoła argentyńskiego w latach 70-tych. Oni przeżyli, ale wielu innych świeckich i duchownych działaczy katolickich, uprowadzonych przez aparat represji, na zawsze zaginęło bez śladu.

Z setek telefonów i mejli, które otrzymałem, wybieram jeden. „Nie mogę w to uwierzyć. Jestem tak zmartwiona i wściekła, że nie wiem, co robić. Osiągnął to, czego chciał. Pamiętam, jak kilka lat temu Orlando mówił w kuchni: «on chce być papieżem». To idealna osoba do krycia zgnilizny. Jest w tym ekspertem. Bez przerwy ktoś do mnie dzwoni. Fito dzwonił z płaczem.” To mejl od Gracieli Yorio, siostry księdza Orlando Yorio, który oskarżył Bergoglia o to, że jest odpowiedzialny za jego uprowadzenie i za tortury, którym poddawano go przez pięć miesięcy w 1976 r. Fito, który zadzwonił do niej tak poruszony, to Adolfo Yorio, jego brat. Oboje poświęcili wiele lat swojego życia wspieraniu Orlando w walce, którą toczył. Ten trzecioświatowy teolog i ksiądz zmarł w 2000 r. Śnił mu się koszmar, który wczoraj stał się rzeczywistością. Trzy lata wcześniej bohatera tego koszmaru mianowano arcybiskupem koadiutorem Buenos Aires, co zwiastowało resztę.

Rozpętała się dyskusja po wypowiedzi Ewy Wójciak, dyrektorki Teatru Ósmego Dnia, dotyczącej nowo wybranego papieża. Za współpracę z junta wojskową, nazwała go na Facebooku „chujem”. Czy istnieją dowody na współpracę Jorge Bergoglio z reżimem, który ma na sumieniu kilka, może nawet 30 tysięcy ofiar? Spór dotyczy między innymi sprawy dwóch jezuitów, którzy zostali aresztowani przez juntę, a za co odpowiedzialny był Jorge Bergoglio. Co więcej po wypuszczeniu ich z więzienia Jorge Bergoglio współpracował z reżimem nadal, prześladując swoje ofiary. Świadczy o tym notatka sporządzona w grudniu 1979 r. przez Anselmo Orcoyena, wysokiego urzędnika argentyńskiego MSZ.