Michał Danielewski z Gazety Wyborczej popełnił artykuł, w którym snuje swoje polityczne wizje na temat możliwości powstania poznańskiej partii miejskiej, która miałaby odegrać ważną rolę w przyszłych wyborach samorządowych (druga połowa 2014 roku). Choć zakładam, że autor przepełniony jest dobrą wolą i pisał w trosce o przyszłość miasta, to jednak jego propozycja jest archaiczna w swojej wymowie. Budowa nowej formacji w oparciu o indywidualne ambicje i głód władzy nie wróży dla nas nic dobrego. Tym motywowane przetasowania i kadrowe roszady obserwujemy cały czas na scenie politycznej i raczej jest to jedna z chorób drążących nasze społeczeństwo, niż pomysł na uzdrowienie.

Podobno jedynym sposobem na pokonanie Bazyliszka było pokazanie mu jego własnego oblicza w lustrze. Baśniowa gadzina, przerażona swoim własnym odbiciem, zmieniała się w kamień i ginęła. We wczorajszym programie telewizji WTK „Otwarta antena” Jarosław Pucek, dyrektor ZKZL, miał okazję do rozmowy ze swoim „lustrzanym odbiciem”, niesławnym czyścicielem kamienic Piotrem Śrubą. Spotkanie nie trwało długo. Pucek wyszedł ze studia pełen oburzenia: – Dziwię się państwu, że zapraszacie tego pana do dyskusji. Pomyliliście państwo wolność słowa z odpowiedzialnością za ofiary tego pana. Dla mnie to dyskusja na poziomie rynsztoka – oświadczył.

Poniżej publikujemy stanowisko Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów w sprawie sytuacji mieszkańców kamienicy przy ulicy Piaskowej. Właściciel tej kamienicy, „Stara Piekarnia”, rozpoczął generalny remont. Zdarzają się zalania mieszkań i wybicie okna. Na protesty mieszkańców właściciel zareagował rozsyłając do mediów swoje stanowisko i materiały. W odpowiedzi WSL czytamy:

Na portalu informacyjnym codziennypoznan.pl ukazał się, porażający w swym „obiektywizmie”, artykuł Lidii Łady, w którym autorka atakuje anarchistów za serię politycznych napisów na murach. Trudno oprzeć się wrażeniu, że został on opublikowany na zamówienie radnego Mariusza Wiśniewskiego z poznańskiej Platformy Obywatelskiej. Utyskuje on, że protest przeciwko podwyżkom cen biletów zaowocował m.in. serią haseł w stylu: „Kasuj władzę, nie bilety”.

Publikujemy poniżej sprostowanie w związku z nierzetelnym i nieprawdziwym obrazem sytuacji, jaki został przedstawiony przez dyrektora ZKZL, Jarosława Pucka. Po raz kolejny mamy do czynienia z celowym przekłamaniem sytuacji w celu ukazania rzekomej „winy po stronie lokatorów”, najlepiej „trudnych i roszczeniowych lokatorów”.

Kolejny raz dotarła do nas informacja o sprzedaży miejskich lokali przez ZKZL. Tym razem sprawa dotyczy lokatorki bloku przy ul. Rycerskiej, która wystąpiła do ZKZL-u z prośbą o umożliwienie zamiany mieszkań. Kobieta jest osobą straszą, schorowaną, mieszka na ostatnim piętrze i po prostu ze względu na stan zdrowia pokonywanie kilka razy dziennie czterech pięter jest dla niej bardzo uciążliwe.

Problem państwa Urszuli i Pawła Koczorowskich z ulicy Kościelnej 15 zaczął się w lutym 2012 roku, kiedy bez wcześniejszego ostrzeżenia otrzymali pismo o opuszczeniu zajmowanego mieszkania. Nadawcą był Maciej Schultz, znany już nam z innych przypadków nękania lokatorów, poznański kamienicznik. W liście informował, iż wyłączenie z użytkowania frontowej części budynku, w której zamieszkują, wynika z potrzeby koniecznych remontów.

Z dziennikarskimi dociekaniami nt. Poznania postanowił podzielić się z nami redaktor Gazety Wyborczej Adam Kompowski, w artykule-komentarzu pt. „Mieszkamy w jednym z lepszych miejsc. Pocieszmy się”. Jakby się ktoś nie zorientował, bo w sumie trudno, to chodzi o Poznań. Można powiedzieć, że w świąteczno-sylwestrowo-noworocznym okresie wiele rzeczy uchodzi i można je zrzucić na karb związanej z nim głupawki. Ewentualnie obdarowani przez najbliższych i podchmieleni, mamy prawo świat widzieć lepszym, niż jest w rzeczywistości. Ale redaktor Kompowski na poważnie sięga po pewne dane i serwuje nam dobrze znaną śpiewkę dochodzącą nieustannie z ratusza – „stolica Wielkopolski bryluje”. I tu moglibyśmy powiedzieć, a co tam, każdy reżim miał na swoich usługach propagandzistów sukcesu. Byli nimi i uniwersyteccy profesorowie, i dziennikarze. Tym razem jednak Adam Kompowski przedstawia nam się nie jako sprzedajny wyrobnik pióra, który pisze bo musi wyżywić rodzinę, ale przekorny i krnąbrny socjolog krytyczny.

We wtorek rozstrzygną się losy obywatelskiego projektu uchwały, której celem jest powstrzymanie kolejnej podwyżki cen biletów MPK. Jest to bezprecedensowa, pierwsza w Poznaniu tego typu inicjatywa. Pod projektem podpisało się 16 tysięcy mieszkańców (na 5 tys. wymaganych).

Sytuacja na ulicy Stolarskiej ustabilizowała się, ataki „czyścicieli” ustały. Jednak ofiarami ich praktyk padają lokatorzy innych kamienic. W ostatnich tygodniach trwa presja na mieszkańców ulicy Kanałowej 10 i Niegolewskich 14. Na celowniku „czyścicieli” znalazła się też prawdopodobnie kamienica przy ulicy Głogowskiej 47. Przymuszanie lokatorów jest w dalszym ciągu stanowcze, choć nie tak brutalne jak w przypadku działań Piotra Śruby na Strusia czy Stolarskiej. Zdarzają się jednak zalania mieszkań, groźby i szantaże.

Naszym miastem rządzą nie tylko pewne biznesowe układy (np. z deweloperami), ale także nomenklaturowe współzależności. Dyrektorzy różnych instytucji, dobierani często z partyjnych kluczy, kręcą się na swoich stanowiska wysysając z miasta i środków publicznych, ile się da - dla siebie i swoich rodzin. Przepustką są znajomości i pieniądze. Z drugiej strony w bezczelny sposób okrada się szeregowych pracowników i gnoi lokatorów.

Kilkunastoletnie zaniedbania w polityce socjalno-mieszkaniowej doprowadziły do wielu negatywnych zjawisk, z którymi mamy obecnie do czynienia w Poznaniu. Ujawniły się one przede wszystkim w postaci brutalnych eksmisji zarówno z zasobów lokali prywatnych jak też spółdzielczych i komunalnych. Uświadomiły one licznym gremiom w mieście powagę problemu i popchnęło do podjęcia debaty. Dyskusje trwają od wielu miesięcy. W niczym nie zmieniły one sytuacji lokatorów, którzy stali się ofiarami dotychczasowej polityki.

Zasiedlanie kontenerów socjalnych na Średzkiej wydaje się nabierać tempa. Kryteria doboru lokatorów wydają się w dalszym ciągu niejasne. Wytknęliśmy ZKZL, że zamiast „trudnych lokatorów”, zsyłani są po prostu „biedni i zadłużeni”. Nie wiemy bowiem, czym więcej pan Bogdan i Paweł (ponoć pierwsi wybrani) mieliby narazić się miastu. Jednak retoryka uwolnienia społeczeństwa od „uciążliwych żuli” powróciła. Czy zarzut ten dotyczy pana Pawła i Bogdana? Czy ich przypadkiem nie obraża, a co więcej, nie dyskredytuje? Czy oni mogą się bronić przed napastliwymi atakami urzędników pokroju Jarosława Pucka?

Dzięki naszym informatorom w UM uzyskaliśmy dostęp do pierwotnej wersji listu Prezydenta Poznania do Piotra Ś. Tak brzmiał zanim poprawili go specjaliści od PR: Jako Prezydent miasta i jego mieszkaniec jestem wysoce oburzony faktem, iż nie potrafi Pan załatwiać swoich interesów po cichu. Ten brak profesjonalizmu jest szczególnie oburzający w świetle przemyślanych działań dyrektora ZKZL, zmierzających do kompleksowego rozwiązania kwestii mieszkaniowej. Amatorzy Pana pokroju tylko przyczyniają się do kompromitacji planów budowy osiedla kontenerowego i niestety muszę przyznać, że takich sojuszników nie potrzebuję.

Takich przypadków w Poznaniu (i nie tylko w Poznaniu) było wiele. I zapewne nie jest to ostatni. Ale teraz – po Stolarskiej – już nie pójdzie tak łatwo jak wcześniej. Dotąd lokatorzy byli bezsilni, a „czyściciele” kamienic działali w poczuciu bezkarności. Mocodawcy „czyścicieli” pozostawali w cieniu. Lokatorzy ze Stolarskiej wygrali, bo przeciwstawili się brutalnym, barbarzyńskim metodom działania „czyścicieli” i ich mocodawców, decydując się – w akcie desperacji – na blokadę. Po raz pierwszy przełamali poczucie wyobcowania w obliczu wspólnego zagrożenia i zdecydowali się działać razem. Dzięki temu zdołali skutecznie przeciwstawić planom czyściciel kamienic, co nie udało się w podobnych sytuacjach, mających miejsce w naszym mieście.